Michel Banabila - Early Works, Things Popping Up From The Past

Achtergrond

De kans dat de naam Michel Banabila een belletje doet rinkelen, is eerder klein. Maar zoek de Nederlandse geluidsdesigner even op bij Discogs en besef dan dat er zomaar eventjes drieënvijftig albums op 's mans naam staan! Voer voor het Duitse label Bureau B dus, dat gespecialiseerd is in het opgraven en afstoffen van lang vergeten opnamen uit het krautrock- en ambientelektronicamilieu!

Michel Banabila - Early Works, Things Popping Up From The Past



Filmmuziek, neoklassieke sfeerplaten, repetitieve synthesizerambient, industriëel experimentalisme … noem het en het past wel ergens in het kraam van Michel Banabila. Zoals zijn titel verraadt, grijpt dit album dus terug naar de bron: de huiskamertapes, op viersporen recorder opgenomen muzikale vindsels waarbij minimalisme en atmosfeer versterkt worden door de ruis van de beperkte technische faciliteiten. Het echte spul van in de beginperiode zeg maar, meestal zelfs zonder definitieve titel.

Of dat nu gaat over een donker, droevig pianothema dat in al zijn soberheid een erg broos, filmisch gevoel oproept (Piano N° 2) of een drijvend ambientgepingel op synthesizer en gitaar met een wat Oosterse inslag (October), Banabila vindt steeds een mooie esthetiek in eenvoud, warmte en melodie en beroept zich op grote namen als Brian Eno of Erik Satie.

Slechts af en toe verlaat de klankcomponist en producer zijn aardse eenvoud om in een ander universum te glijden. Luister maar even naar The Lost Drones Tape No. 3 met zijn ijzige soundscape, reverb, spacebubbels en gekke broebels, dat effectief een stevige trip is richting ander melkwegstelsel. Zelfde verhaal trouwens met The Workers (Des Traces Retrouvées III), een fantasie met krakende samples, verre gitaarhalo’s en een waas van neerdrukking en mysterie.

Wat vooral ook in de meest eenvoudige stukken opvalt, waar enkel piano of gelaagd kerkorgelspel op synthesizer een filmische sfeer oproepen, is dat Michel Banabila echt een man van toetsen is en een mooie lyriek in zijn spel legt. Dat verklaart waarom minimalisme en simplisme hier zo sterk overkomen. Het is de voorbode voor de neoklassieke ontwikkeling van de Nederlander. Tegelijkertijd zet het afsluitende The Lost Drones Tape N°.#2 met zijn meer dan acht minuten sfeer en gemoedelijkheid via een flinterdunne drone en zachte droomscapes de weg open naar een mooie ambienttoekomst.

‘Early Works  (…)’ biedt een breed inzicht in de beginjaren van deze erg productieve en veelzijdige artiest. Naast een leuk tijdsdocument, is het echter ook een fijne en afwisselende plaat die gerust een keertje extra mag beluisterd worden.

10 mei 2016
Johan Giglot