Meisjes met gitaren en andere goede doelen
Achtergrond
Natuurpunt Panneweel houdt jaarlijks in een schuur een boekenverkoop om wat geld in kas te brengen. Vorig jaar tikten wij voor twee euro en een half de integrale werken van Vondel op de kop. Tijd om iets terug te doen: dit jaar krijgen ze van ons een grote doos promo-cd's om te verkopen. Maar sta ons toe om eerst even te luisteren welke we zelf gaan bijhouden.
ME - 'Reservoirs' (Volkoren). De meest in het oog springende cd-verpakking komt dit keer uit Nederland en staat op naam van Minco Eggersman. In de blikken doos vinden we kaartjes met foto's en teksten en een cd met sfeervolle en open luisterliedjes. Noch in de muziek, noch in de stem zit veel dynamiek en dat weerhoudt ons ervan om vergelijkingen te maken met bijvoorbeeld de latere platen van Radiohead of de soloplaten van Mark Hollis van Talk Talk. Een erg genietbaar plaatje, maar nog geen wereldklasse.
'De Sint-Willebrord Sessies Vol. 1' (Excelsior). Nog uit Nederland bereikt ons deze curieuze themaplaat rond wielrennen, voor het goede doel. De goeie backing band is voor elke artiest dezelfde, dus het komt op individuele kwaliteit aan. Sam Valkenborgh laat onze tenen krullen met zijn "ch'raasj" (garage, volgens het tekstboekje), de Nederlanders vervallen nogal eens in het kabareteske lied, en enkel Freek de Jonge en Rick de Leeuw kunnen ons overtuigen, met een derde plaats voor de tekst van Het Leven Is Een Kermiskoers. Deze cd koopt u dus vooral voor het goede doel.
Hospitality - 'Hospitality' (Fire). Fans van meisjes met gitaren, een bandje en een zonnig maar lichtjes bijtend geluid mogen deze cd zeker een kans geven. Persoonlijk kennen wij maar weinig van dit soort cd's dat echt boven het maaiveld uitsteekt. Dat is hier niet anders, al zullen liefhebbers van het genre ons wellicht weer ongelijk geven.
Quakers and Mormons - 'Evolvotron' (La Vali Getta). Wie denkt dat dEUS nog steeds opwindende muziek maakt mag dit plaatje eens opleggen. De volzinnen waaruit de teksten bestaan worden op een mengelmoes van instrumenten gezongen en vaak van nogal tegendraadse melodieën voorzien. Het plaatje mankeert wel weer opbouw en dynamiek, en die teksten zijn ook niet noodzakelijk allemaal even diepgaand of doorwrocht. Na een paar luisterbeurten ebt bij ons het initiële enthousiasme dus weg, maar beluister dit gewrocht zeker zelf eens!
Captain Kid - '67 Songs' (Savoury Snack Records & Discograph). "Nondegodver, we zijn weer gekloot!", dachten we toen '67 songs' slechts twaalf songs bleek te bevatten. We wilden daarover ons licht opsteken op de website van het platenlabel maar die bleek niet te bestaan en van Captain Kid vonden we ook geen website - tenzij ze ook een speeltuin runnen in Vancouver of rock maken in de VS. Ook op Deezer blijft dat profiel aardig leeg. Niet erg, want tegen de tijd dat we met onze zoekwerken rond waren was het plaatje ook ten einde, en waren de kabbelende popsongs ons eigenlijk volledig ontgaan. Zegt dat niet genoeg?