#McCartneykiest - The Beach Boys - God Only Knows (1966)

Aan het begin van deze vakantie sloot hij als kwieke tachtiger nog het prestigieuze Glastonbury Festival af. Deze week zoomen we in op zijn favoriete nummers met een paar verrassende keuzes.

En we sluiten (extra lang) af met een mooi verhaal van complete en wederzijdse bewondering van McCartney voor Wilson met één van de meest gewaardeerde twee minuten en drieënvijftige seconden muziek op deze planeet. Destijds werd het gedegradeerd tot B-kant van Wouldn’t It Be Nice. Akkoord, Wouldn’t It Be Nice is ook niet bepaald een draak, maar de tijd heeft ons geleerd waar het echte genie schuilde. Wellicht was men destijds in het puriteinse Amerika overbezorgd over de schijnbare religieuze connotaties die het conservatieve Amerikaanse luisterpubliek zouden kunnen schofferen. Elders in de wereld werd dan weer wel gekozen voor God Only Knows als A-kant. 

Fait divers in de marge, maar wel grappig: componist Brian Wilson had eerst "Fred Only Knows” in gedachten als titel. Hij schreef het nummer met Tony Asher met wie hij voor de lp 'Pet Sounds' teksten aanleverde in goed vijfenveertig minuten. Het lied belichaamde Wilsons interesse in spiritualiteit en was een complete breuk met de thematiek die the Beach Boys tot dan hanteerden: girls, cars en surfing. Wilson in 2011: "Tony Asher and I tried to write something very spiritually. It's got a melody similar to the song (recites lyric to The Sound Of Music), 'I hear the sound of music…' (Sings lyrics to God Only Knows) 'I may not always love you…' It was similar to it. Tony came up with the title God Only Knows. I was scared they'd ban playing it on the radio because of the title but they didn't."

Een klassieker, die het toen niet onmiddellijk was, maar die het na verloop van tijd wel terecht geworden is met een meer diepgaande tekst dan men gewoon was van een popsong. Ook zeer gewaagd om een liefdeslied te laten starten met de zin: “I may not always love you”. 'Pet Sounds' was geen instant succes, maar was wel stante pede een plaat die door collega’s werd gewaardeerd en geadoreerd.

Here, There And Everywhere was een rechtstreeks gevolg of repliek op God Only Knows. Lennon en McCartney hoorden 'Pet Sounds' op een feestje en gingen linea recta naar het huis van Lennon om te schrijven. Paul McCartney houdt nog steeds vol dat God Only Knows "The greatest song ever written" is en wie zijn wij om hem tegen te spreken.

McCartney vertelde aan David Leaf, de biograaf van the Beach Boys, wat het nummer voor hem betekende: “It had only been the harmonies in the song’s opening. God Only Knows is one of the few songs that reduces me to tears every time I hear it. It’s really just a love song, but it’s brilliantly done. It shows the genius of Brian. Hearing that level of brilliance just spurred The Beatles on. If records had a director within a band, I sort of directed 'Pepper'. And my influence was basically the 'Pet Sounds' album.”

Fab Four producer George Martin ging akkoord: “I played ‘Pet Sounds’ to John so much that it would be difficult for him to escape the influence.” De impact van The Beatles op Brian Wilson was minstens even groot, zelfs dramatisch, want nadat Wilson Strawberry Fields Forever had gehoord gaf hij zijn werk aan 'Smile', de opvolger voor 'Pet Sounds' op met de woorden: “They did it already — what I wanted to do with 'Smile'. Maybe it’s too late.”

Wilson was ook begeesterd door arrangementen van soundtracks. De hoornpartij op God Only Knows werd gespeeld door Alan Robinson, die ook de soundtrack van 'The Sound Of Music' en 'The Ten Commandments' inspeelde. Hij werd gevraagd voor de sessie omdat hij ook geen partituren nodig had. Brian Wilson zong de lijnen voor en Robinson speelde op gehoor en gevoel na.

Wilson had de leadvocalen voor zichzelf bedoeld, maar besloot toch dat de klankkleur van broer Carl geschikter was: "I was looking for a tenderness and a sweetness which I knew Carl had in himself as well as in his voice.” Wilson kondigde het nummer live soms aan als “"the first song in the world to have God in the title." Alhoewel dat gebruikelijk was in gospel en klassiek, was dit in popmuziek inderdaad niet het geval. Toch was er ook al Johnny Burnette in 1961 met God, Country And My Baby dat het tot een achttiende plaats in de Billboard 100 schopte.

Collega Al Kooper vertelt in zijn autobiografie 'Backstage Passes And Backstabbing Bastards' over een avond in 1966, waar hij Brian Wilson bezoekt een week voor 'Pet Sounds' uitkwam (mei 1966): "Brian played a test-pressing of the record, jumping up and stopping cuts in the middle and starting them over to emphasize his points. He was very proud of his accomplishment, maybe even a little show-offish, but I wasn't about to argue. Do you remember the first time you heard God Only Knows?"