Marc Alenus

Achtergrond

Voor we weer met een kater, vetter dan Garfield, de afgevallen naalden van de kerstboom uit ons vast tapijt zitten peuteren en ons nog amper kunnen herinneren welke goede voornemens we op nieuwjaarsnacht weer tegen beter weten in hebben gemaakt, hebben we voor u nog een hele resem eindejaarslijstjes van onze redacteurs en echte would-be BV's.

Marc Alenus

Verloren, helemaal verloren in de wondere daMusic-wereld is (ma).

Geen nieuwtje gaat aan hem voorbij, met die stapel verloren gewaande promo's doe je hem nog het meeste plezier en voor dat ene duistere concert draait hij zijn agenda binnenstebuiten.

Niet minder dan honderd (100!) recensies schreef hij dit jaar en dat vertaalt zich in een pracht van een eindejaarslijstje.



De beste van het jaar

  1. Torres – ‘Sprinter’
  2. BC Camplight – ‘How To Die In The North’
  3. Holy Holy – ‘When The Storms Would Come’
  4. Father John Misty – ‘I Love You, Honeybear’
  5. George Fitzgerald – ‘Fading Love’
  6. James McMurthy – ‘Complicated Game’
  7. Other Lives – ‘Rituals’
  8. Samantha Crain – ‘Under Branch & Thorn & Tree’
  9. The Slow Show – ‘White Water’
  10. Mister & Mississippi – ‘We Only Part To Meet Again’

Ook ‘Ones and Sixes’ van Low, ‘What Went Down’ van Foals, ‘Two To Birkenhead’ van Bill Ryder-Jones, ‘Night Is Long’ van Flying Horseman, ‘Porta Bohemica’ van Trixie Whitley, 'Aldous Harding' van Aldous Harding en ‘Star Wars’ van Wilco zal ik nog vaak met plezier opleggen. Dat ik nog veel goede platen heb gemist, mag geen wonder heten. Ik rondde dit jaar de kaap van honderd albumrecensies, dus veel tijd om nog naar andere albums te luisteren was er niet.

Amai, dat kon beter!

Ik heb de hype rond Muse nooit begrepen en dat zal ik ook nooit doen. Hoe die bagger langer dan dEUS de Afrekening kon aanvoeren is enkel te begrijpen als men over een aantal jaar zal aantonen dat pakweg gsm-straling de hersenfuncties heeft aangetast van alle baby’s geboren na 1995. Als Muse dan ook nog eens een albumcover aflevert die de stupide inhoud waardig is, twijfel ik tussen applaus of bulderlachen.

Mocht ik de tijd kunnen terugspoelen

Holy Holy heeft in de Botanique gespeeld en ook al had ik hun muziek toen al ontdekt, in de drukte van alle dag had ik niet gecheckt of deze band aan het touren was in de buurt. Als je dat dan een week later ontdekt, mep je jezelf tegen het hoofd. Gelukkig is er nog de plaat.

U hebt deze toch gezien?

We hebben dit jaar heel wat leuke clips zien passeren in onze rubriek #dagelijksbrood, maar omdat we daar voorrang geven aan Belgische artiesten, werd deze er niet in opgenomen. Bij deze is dat rechtgezet. En ja, er komt een naakte vrouw in voor, maar het is vooral de combinatie van strakke esthetiek en dreiging die dit tot een feest maakt.

Ook Arca’s clip voor Front Load heb ik met verbazing en walging zitten bekijken. De ongemakkelijk makende close ups van zijn lichaam, gecombineerd met het spelen met zaden van granaatappels maken dit tot een intrigerend, minimalistisch werkstuk.

Straf live

  1. Calexico – Dranouter, 09/08/2015
  2. Torres – Handelsbeurs Brussel, 11/09/2015
  3. Villagers, Koninklijk Circus, 21/05/2015
  4. Hero Fisher – Big Next, 12/09/2015
  5. Jonas Winterland – Dranouter, 08/08/2015

In de marge

Twee problemen deden heel de wereld schudden en toch vinden we geen passend antwoord: 1) de terreur in naam van de Islam die niet alleen onmiddellijk dodelijke onschuldige slachtoffers eiste, maar ook een enorme bedreiging vormt voor de wereldvrede. Wie wordt daar beter van? 2) In Ukkel alleen al sneuvelden dit jaar vijf warmterecords. De aarde warmt onstuitbaar verder op, met gigantische gevolgen voor de toekomst, maar de massa en dus ook onze beleidsmakers steken nog altijd de kop in het zand. Al zijn er tekenen van verandering, zo was er het hoofd van onze staatsveiligheid Jaas Raes die de klimaatopwarming een grotere bedreiging noemde dan het terrorisme.

Coming up

Voor volgend jaar zie ik een mooie toekomst voor Starling. De jongedame leverde vier sterke songs af dit jaar en tekende voor Communion, het label van Ben Lovett. Misschien komt het succes pas in 2017, maar komen zal het, want ze heeft een stem die ijsbergen kan laten smelten en bewees al dat ze verschillende stijlen aankan. Bij de echte rockers verwacht ik veel van Blaenavon die met Hell Is My Head voor mij een van de songs van 2015 afleverden. Onder de singer-songwriters wed ik op Bill Ryder-Jones.

31 december 2015
Marc Alenus