Magnum opus van Van Dik Hout viert zilveren jubileum
Van Dik Hout debuteert in 1994 met een titelloos debuut met daarop Stil In Mij. Een liedje dat meerdere malen uitgeroepen wordt tot beste Nederlandstalige single aller tijden. Nog geen jaar later komt opvolger 'Vier Weken' al uit, gekenmerkt door een rauwer, doch complexer geluid en songs die qua stijl aansluiten bij de voorganger. Pijn, een duet met de legendarische zanger en schilder Herman Brood, en een live uitvoering van Laat Het Los worden weliswaar geen top-vijf-hits, maar krijgen wel veel airplay en zorgen ervoor dat Van Dik Hout in 1997 als één van de populairste Nederlandstalige bands begint aan de opnames van het derde album: 'Kopstoot Van Een Vlinder'.
Een tweede album is vaak een lastige. Die moet immers opboksen tegen de succesvolle voorganger. Van Dik Hout is daar zeker in geslaagd. Op 'Vier Weken' zijn vooral de gitaarpartijen van Sandro Assorgia en Dave Rensmaag complexer en melodieuzer zonder het rockgeluid van het debuut te verliezen. Het derde album is eveneens een moeilijke. De ene band borduurt gewoon verder op de succesformule, terwijl de andere probeert om te vernieuwen. Van Dik Hout koos met 'Kopstoot Van Een Vlinder' voor de tweede optie. Dat werd meteen duidelijk, toen de eerste single uitkwam.
Die eerste single van het door Michel Schoots geproduceerde album is De Zon Achterna. Geen rauwe gitaren meer, maar het is wel een knappe song met schitterende, ingenieuze akkoordenwisselingen en vooral veel sfeer. Alles is complexer en verfijnder: de gitaarloopjes, de baspartijen en de drums. Je hoort invloeden van The Beach Boys, R.E.M. en The Beatles.
Single Zenderruis & Testbeeld is wellicht het beste voorbeeld van de muzikale progressie op 'Kopstoot Van Een Vlinder'. De tekst is haast fragmentarisch en je kunt er van alles in horen. Iets wat ook bijvoorbeeld I Am The Walrus van The Beatles kenmerkt. Als je dan de tekst “Het glinstert op de golven / Je schrijft het in het zand / Soms grijnst het in de wolken / Dan zie ik het verband”, hoort over het dromerige gitaarloopje van Rensmaag... Wonderschoon! Je waant je op een zonnige dag op het strand met een enkel wolkje tussen winter en lente in. Na de laatste zanglijn van Martin Buitenhuis volgt een Beatlesk crescendo, waarin drummer Louis de Wit uitblinkt. Eigenlijk doet hij dat het hele album lang. De drums zijn inventief en complex zonder de functie als deel van de ritmesectie te verliezen. Luister maar eens naar het prachtige Val, Val, Val en je weet wat we bedoelen. Even indrukwekkend zijn de baspartijen van Ben Kribben. Van Dik Hout verkeerde hier dus in bloedvorm.
De productie is ook een aspect dat bijdraagt aan het geluid van 'Kopstoot Van Een Vlinder'. Hiervoor is - zoals eerder vermeld - Michel Schoots verantwoordelijk. Schoots is ook drummer van metal/hiphop-crossoverband Urban Dance Squad onder het alias Magic Stick. Zijn productie is heel warm en authentiek. Ook is alles door Schoots en Djoum waanzinnig goed gemixt. Het lijkt een haast Steve Albini-achtige mix. Niks staat achter- of voorin. Dit komt de songs en de algehele sfeer van het album enorm ten goede.
Maar natuurlijk komt Van Dik Hout de meeste eer toe. Zij schreven, arrangeerden en namen immers dit tijdloze meesterwerk op en leverden zo vijfentwintig jaar geleden een magnum opus af. Sterker nog: het is het beste Nederlandstalige album ooit. Zo goed dat je hem in één adem kunt noemen met albums als 'OK Computer' (1997) van Radiohead, 'Pet Sounds' (1966) van The Beach Boys en 'Revolver' (1966) van The Beatles.