Mad Robby - 'Mad Robby'

Sinds eind juli vuurde Mad Robby een aantal singles af. Die komen nu samen op een ep.

Dat Mad Robby boos en verward is, bleek al uit de eerste single die het duo op de mensheid losliet eind juli van dit jaar. De song kaderde perfect in volle BLM-protest, ook al zijn Pieter Maddens en Maarten Robberechts (heeft u hem?) twee blanke jongens van hier.

De twee achterneven mixen uiteenlopende stijlen tot een broeierig mengsel dat ze postneofunk noemen. Op Is There Anything Left To Say blijken ze zich bewust van de bevoorrechte status als witte mannen, maar leven ze zich toch in in het leven van minder fortuinlijke zwarte broeders en beseffen ze dat een nieuwe profielfoto niet veel uithaalt.

In opvolger I Am. We Are. sparen ze evenmin de maatschappijkritiek, maar klinken ze toch al een pak meer uptempo en meer dansbaar. Waarom zou je geen feestje bouwen onder gelijkgezinden met het einde der tijden in zicht?

Are You Feeling Bright, de derde single, maar de tweede track op de plaat, hield het niveau hoog en hiervoor tappen ze nogmaals uit andere vaatjes, al vallen stilaan een paar constanten op zoals elektro, hiphop en funk. Wie de platen van SAULT de laatste tijd smaakte, vindt hier een witte variant.

Criticasters zouden kunnen zeggen: een light versie. En ja, soms is die opmerking wel van toepassing. Van Light zijn we bijvoorbeeld niet zo’n fan. Het is misschien wel de meest poppy song van de plaat, maar voor ons mag het iets meer schuren en dat is hier zeker niet het geval.

Gelukkig zijn er nog de twee eerder onuitgegeven songs: Slow Down en Gangster. Dat zijn wel de minst lange tracks van de ep, maar Mad Robby hervindt er wel de woede en de combinatie van de gitaarsolo over de hiphopbeat van Slow Down is echt een winnaar. De pompende beat van en het funky riedeltje van Gangster brengt ons zo in het sfeertje dat over onze favoriete politieserie ‘The Wire’ hing.

Wees niet bang van Mad Robby, maar laat hem binnenkomen. Het enige virus, dat je ervan kan oplopen, is het muziekvirus.