Maanyak - Mannenhuid

Er zitten geen belletjes in en er passeert geen slee over versgevallen sneeuw, maar toch heeft het iets van een kerstsingle. Of niet?

Mannenhuid, de tweede single van Maanyak gaat over een geboorte. Er komen dieren in voor (al dan niet in een stal) en hij komt nu uit, maar nee, een kerstsingle is het niet. Het gaat eerder om een wedergeboorte en de sfeer is helemaal niet zo peis en vree.

Een enkele pianotoets en een voorzichtige, klagende viool zetten de toon en langzaam bouwt Greg van Ostaijen de tweede single op rond een tekst die meer vragen oproept dan hij beantwoordt. Maar moet goede poëzie dat niet doen? Wij zijn alleszins onder de indruk van deze doorwrochte single, een nummer dat alleen kan komen van iemand met veel kilometers op de teller.

En die heeft Van Ostaijen. Na veel omzwermingen door allerlei projecten en bands (Kundi, Reunite!, De End, MOEN, The Humdrum Rage) doet hij het nu quasi alleen en heeft hij een geheel eigen sound gevonden. Het Verkeerde Land was een eerste voorsmaakje, maar Mannenhuid kruipt nog meer onder je... euh, vel.

"Soms draait hij zich om
en aanschouwt,
meer nog dan hij dacht,
een schraalte in het land.
gebroken huis,
gebarsten droom.
glashelder de klank
van het hoofd op de rots,
de geboorte van het dode in hem
dat gleed uit de rups die hij was.
gebroken huis, gebarsten droom.

ongewild vermomd in mannenhuid,

maak me leeg.
maak me leeg.
maak me leeg"