Lost Bear

Achtergrond

Grizzly Bear, Panda Bear, Minus The Bear, The Bear That Wasn’t,… beren genoeg in muziekland! Maar onder het motto “Leve de berendiversiteit!” is er altijd nog een plaatsje vrij voor een nieuwe. Dit keer hebben we te maken met een verloren gelopen beer. Lost Bear is een atypische groep, afkomstig uit het Nederlandse Utrecht en erop gebrand om de toonaangevende beer te worden. 

We noemen ze atypisch omdat deze heren niet het zoveelste groepje zijn die de klassieke setup gitaar-bas-drum-zang ten tonele brengen. Neen, Lost Bear doet er nog een gitaar, een trompet  en een extra drumstel bovenop. Het zestal creëert daardoor een indrukwekkende wall of sound die desondanks toch toegankelijk blijft. 

Zelf noemen ze het een evenwichtsoefening tussen indierock, powerpop, noise rock en klassieke rock. Ja zelfs de term “neo indie” – wat dat dan ook moge zijn – wordt in de strijd gegooid. En we begrijpen de overvloed van termen wel, want hun muziek is nogal moeilijk tot één subcategorie terug te herleiden. De ene keer klinken ze zwaar, ruig en hard en in het nummer erna is er dan weer diepgaand gitaargetokkel te horen.

Maar ‘hokjesdenken’ blijft secundair als het over muziek gaat. Lost Bear is na de release van het in Nederland goed ontvangen ‘Limshasa’ alweer terug met een ep die je nek van de nodige headbang-oefeningetjes zal voorzien.

Met ‘Shingolai’, geperst op doorzichtig vinyl, timmeren ze verder aan de weg naar een plaatsje in de (Nederlandse) rockgeschiedenis. En met nummers die bij iedere luisterbeurt beter worden zoals het lekker schreeuwerige Peppermint Schnapps  of Bomberman’s Friend, dat klinkt als een zwaardere versie van Team William, zou het ons niet verbazen moesten deze Nederlanders binnenkort ook in België “gevonden” worden.

'Shingolai' werd uitgebracht bij Snowstar Records.