#lollapalooza91 - Jane’s Addiction - Stop (1990)
Lollapalooza is een jaarlijks Amerikaans muziekfestival voor heavy metal-, alternatieve rock-, punk- en hiphopbands, dans, komedie en ambachtelijke kraampjes. Er is ook plaats voor politieke groepen. Na een rondreizend bestaan gaat het sinds 2005 jaarlijks door in het Grant Park in Chicago. Wij focussen een weekje op de oer-Lollapalooza uit 1991.
Het hele Lollapalooza-concept werd bedacht en ontwikkeld in 1991 door Perry Farrell, frontman van Jane's Addiction, als een afscheidstournee voor die band. Lollapalooza werd jaarlijks georganiseerd tot 1997. In 2003 werd weer nieuw leven in het festival geblazen. Vanaf de oprichting tot 1997 en vanaf de terugkeer in 2003, tourt het festival door Noord-Amerika. In 2004 besloten de organisatoren de data per stad uit te breiden tot twee dagen, maar door een slechte kaartverkoop werden ze gedwongen de tour in 2004 te annuleren. In 2005 gingen Farrell en de William Morris Agency samenwerken met Capital Sports Entertainment (nu C3 Presents) en werd het festival hervormd tot weekendfestival in het Grant Park in Chicago.
In Stop, het openingsnummer van 'Ritual De Lo Habitual', de doorbraakplaat van Jane's Addiction, neemt leadzanger Perry Farrell het op tegen de vernietiging van het milieu en culturele malaise, waarbij hij luisteraars vraagt om zowel de schoorsteen als de radio uit te zetten. Het beeld van "water zal stromen" leek destijds een beetje dramatisch, maar de geschiedenis bewees dat Farrell gelijk had, aangezien de klimaatverandering, die door mensen werd verergerd, leidde tot overstromingen en andere natuurrampen.
Het nummer en de lp was een fenomeen op de diverse universiteitsradio’s. Gitarist Dave Navarro neemt de leiding in een wah-gedreven gitaarsolo en bezet daarmee de twintigste plaats in Guitar World 's lijst van 2015 van de beste wah-solo's aller tijden. Het blijft een geniale brok opwinding die tot voor 1990 ondenkbaar was in de zogeheten mainstream, maar dit was het startsein voor een wilde carrière tussen de groten. 'Ritual de lo Habitual' werd dan ook in twee edities uitgebracht: een rauwe hoes met mannelijke en vrouwelijke naaktheid en een "schone versie", die enkel groepsnaam en de tekst van het eerste amendement van de grondwet vertoonde.
Ook niet onbelangrijk in de MTV-nineties: een sprekende en opwindende videoclip. Perry Farrell en drummer Steven Perkins waren op bezoek op het Readingfestival, waar ze normaliter moesten spelen, maar Farrell was zijn stem kwijt en moest last minute verzaken. Toch gingen ze naar het festival, amuseerden zich kostelijk en vroegen zich af: "How come we can’t have something like this in the States? After all, it’s the world’s biggest concert market place. We went back to the hotel to talk tot he rest of the band about putting on a travelling version of Reading in America, and they were all up for it.” De rest is geschiedenis.