#Lollapalooza91 - Butthole Surfers - Pepper (1996)
Lollapalooza is een jaarlijks Amerikaans muziekfestival voor heavy metal-, alternatieve rock-, punk- en hiphopbands, dans, komedie en ambachtelijke kraampjes. Er is ook plaats voor politieke groepen. Na een rondreizend bestaan gaat het sinds 2005 jaarlijks door in het Grant Park in Chicago. Wij focussen een weekje op de oer-Lollapalooza uit 1991.
Er was nogal wat te doen rond voorman Gibby Haynes van Butthole Surders, die met een regelrechte shotgun in de lucht vuurde temidden van het optreden, waarbij een deel van het publiek niet wist of het fake of echt was. Zelfs 'Beavis And Butthead' gaven commentaar in hun show en vonden het het coolste thing ever: "He he, dude...is that a gun? Woahhh dude", "He he, sweet he he", "SHOOT IT, SHOOT IT, SHOOT IT! he he…" Gibby Haynes: “I don’t know who said it — it might have been Duchamp — but someone said there’s nothing more surrealistic than firing a blank gun into a crowd of people.” Henry Rollins: “It was full of rounds with no shot, just powder. And he would yell into the microphone, “I didn’t see you people moving when the Rollins Band played, you sons of bitches!” And he would cock the shotgun, and aim it directly into the audience and shoot it.”
Butthole Surfers hadden ook backstage een behoorlijke “reputatie”, waarover Haynes: “Whatever band was onstage, we would walk into their dressing room and drink their beer and try on their clothes and shit. We’d always take the Banshees’ deli tray and say that we took Siouxsie and the band’s cheese.” Drummer Budgie van Siouxsie: “Butthole Surfers’ dressing room was empty apart from beer. [The tour] was pretty much partying from day one.”
Pepper is wellicht hun meest gespeelde song. Het nummer vertelt het verhaal van ongeveer tien personages (Marky, Sharon, Cherie, Mikey, Bobby, Tommy, een andere Mikey, Flipper, een naamloze “voetballer-verkrachter” en Paulie) en het lot. Maar de teksten zijn daarna een beetje ondoordringbaar. Pepper vernoemt of verwijst niet eens (naar) peper, tenzij het een Tex-Mex-keukenreferentie is, aangezien ze "het in Texas doen".
Pepper is een intens psychedelisch nummer, dat teruggrijpt naar The Beatles op het hoogtepunt van het 'White Album'- geluid, de Velvet Underground in de meest onbegrijpelijke luidruchtigheid en naar de bloemenkindscene uit de jaren zestig in het algemeen.
Tricky ear candy omvat een elektrische bas die met een strijkstok wordt bespeeld en een deel van het refrein dat achterstevoren wordt gespeeld. Er is ook een schril contrast tussen de gerapte coupletten met een vervormde stem en het refrein dat bij elk refrein luider en flitsender begint. Nadat de band een korte tournee met Nirvana had gedaan om 1993 te beëindigen en 1994 in te luiden, verliet Jeff Pinkus, de oude bassist van de Buttholes, de band. Gibby Haynes had een behoorlijk akelige speedball-gewoonte en checkte zichzelf in bij het Exodus Recovery Center in LA, waar hij Kurt Cobain zou ontmoeten.
The Butthole Surfers waren uit elkaar aan het drijven, maar hadden nog vier albums over op het platencontract. Hoewel ze nauwelijks meer een band waren, teruggebracht tot enkel Gibby, Paul Leary en King Coffey, vochten ze zich een weg om 'Electriclarryland' op te nemen, wat hen ironisch genoeg hun eerste topveertighit opleverde.
Pepper vertelt op een soort droomachtige manier over de oude punkscene in Texas, die Gibby meemaakte, toen hij nog een student met een fris gezicht was. De namen in het nummer zijn van echte mensen. Over Bobby Soxx en anderen werd allemaal nagedacht. Het was een soort heimwee naar de eenvoudige dagen van weleer voordat The Butthole Surfers verzandden in de gedisciplineerde en litigieuze dagen dat ze grote labelbewoners waren.
De band en het label (Capitol) beleefden al rotsachtige tijden en ondanks het enorme succes van Pepper nam Capitol niet eens de moeite om een vervolgsingle van de lp in eigen land uit te brengen. Tegen de tijd dat de band probeerde een vervolg-lp uit te brengen, was Capitol er klaar mee en bleef de plaat, die ze opnamen, onuitgegeven wegkwijnen tot op de dag van vandaag. Pepper was dus zo'n beetje het einde van de band.