#LiverpoolAhoy - Echo & the Bunnymen - Nothing Lasts Forever (1997)

We zijn er zelf nog niet geraakt, tot in Liverpool, maar de havenstatus, de voetbalclub, maar vooral de muzikanten spreken altijd nog altijd tot de verbeelding.

We geven het toe: wij waren een Bunnyman. Je weet wel: zo'n "new waver", die op zijn vijftiende steevast met een halve klot Sunlight in de haren met de grijze winterjas van opa en de suede puntschoenen getormenteerd op de bus en op school op het einde der tijden zat te wachten. De soundtrack van die jaren werd steevast geleverd door het kwartet 'Crocodiles' - 'Heaven Up Here' - 'Porcupine' - 'Ocean Rain', dat we he-le-maal van buiten kenden. Elke melodie, elke gitaarlijn, elke basdreun, elke beat werd gememoriseerd.

En toen we hen in 1983 in Zonhoven op Festivalcatraz zagen in de druilerige regen, was het alsof ze ons rechtstreeks toezongen, Brel citerend: "Ai Mariek Mariek" en "Roll over Zonhoven" parafraserend op die lijzige, hautaine McCulloch-manier. Ze hadden zich voorbereid en kenden de klassiekers (een Belg). We waren zwaar onder de indruk en zijn dat eigenlijk nog altijd.

Dit is een nummer uit de tweede periode na de reünie midden jaren negentig, toen ze le tout Britpop met deze single een neus zetten door quasi-achteloos een classic neer te pennen, gewoon om te tonen hoe het moest.  Afkomstig van 'Evergreen'.