Live albums, de lockdown-fopspeen (1)

We vertellen u vast niks nieuws als we zeggen dat het nog wel even wachten zal zijn op "echte" concerten. Je weet wel, van het soort waarvan je de adem van je achterbuur in je nek voelt en je moet opletten voor de laars van de over je hoofd zwevende crowdsurfer. Dan maar elders soelaas zoeken. In live albums bijvoorbeeld. Wij vroegen de redactie om hun favoriete live album. En dit is het resultaat.

Nirvana - 'MTV Unplugged In New York'

Op de keper beschouwd was Nirvana niets anders dan de band waarin een verwarde jongeman zijn rauwe emoties kwijt kon samen met een paar jeugdvrienden. Dat hadden ze bij het ondertussen negendertig jaar oude (en van alle goede muziek gestripte MTV) destijds ook door.

De zender nodigde de band uit op 18 november 1993 voor een opname van MTV's Unplugged en dat leverde een legendarisch concert op waarin Nirvana van achter de muur van geluid kwam en Cobain enkel zijn haar had om een restje veiligheid op te zoeken. Op akoestische gitaren en subtiele drums werd pas echt duidelijk wat voor een hardverscheurende stem de frontman had. Vooral de versie van Leadbelly's Where Did You Sleep Last Night zorgde voor openvallende monden en kippenvel. Een waarlijk, maar verontrustend hoogtepunt van deze sessie. 

In zijn biografie ‘Heavier Than Heaven’ tekende Charles R. Cross op dat Cobain aan de producers van de show had gevraagd om de set te decoreren als een rouwkamer met lelies, zwarte kaarsen en een kristallen kroonluchter. En hij zou nog meer verrassen. Hij stond erop dat de countrypopband Meat Puppets mee zou spelen en speelde veertien songs waaronder zes covers (waarvan er vijf over de dood gingen) en een stukje van de controversiële anti-verkrachtingssong Rape Me. De gladjakkers van MTV zullen peentjes gezweet hebben, maar achteraf gezien was dit bij het beste dat er ooit op de zender te zien en te horen was en leverde het een dijk van een liveplaat op. (ma)

The National – 'Boxer Live In Brussels'

The National nam in 2017 één van de beste live platen van het decennium op, punt aan de lijn. Als goedmaker voor twee geannuleerde concerten eerder dat jaar, nodigden Matt Berninger en co. fans uit in Vorst Nationaal. Omdat de heren toch verveeld zaten met de annulatie, besloten ze iets speciaals te doen voor de gelegenheid. 

Openen met een klassieker als Fake Empire, splinterbom Mistaken For Strangers en verborgen parel Brainy bevestigden het vermoeden: “Dit is verdorie een integrale opvoering van ‘Boxer’!” ‘Boxer Live In Brussels’ is het relikwie van een legendarische avond in de betonnen bunker van Brussel. 

De versies van Slow Show, Apartment Story en Racing Like A Pro laten een band horen die weet hoe ze de songs moeten vertalen naar een live show. Tel daar nog eens bij dat we EIN-DE-LIJK een live opname hebben van Squalor Victoria en dan weet u dat dit een pareltje voor de eeuwigheid is. (nvh) 

Kanye West – 'Late Orchestration'

Vergezeld van een zeventienkoppig orkest bracht de toen nog opkomende rapper en producer Kanye West een album uit dat bestond uit live uitvoeringen van enkele hoogtepunten van ‘The College Dropout’ en ‘Late Registration’, de eerste twee van vele albums die West doorheen zijn carrière nog zou releasen.

Met dit live album snoerde hij meteen iedereen de mond die beweerde dat hiphop en klassieke muziek niet met elkaar verzoenbaar zouden zijn. ‘Late Orchestration’ zette de toon voor Wests enorm succesvolle carrière die zich zou laten kenmerken door tijdloos en genre-overstijgend werk. Het live album werd opgenomen in de legendarische Abbey Road Studios te Londen en ook de cover van het album knipoogt naar dat befaamde album van The Beatles. (hd)

  

Sivert Høyem - 'Live At Acropolis' ( 2017)

Een artiest, die veel lof verdient, maar die heel bescheiden is gebleven. Eerst was er zijn werk met de groep Madrugada, opgericht in 1995. Toen in 2007 gitarist Robert Buras overleed, betekende dit het einde van de band. In 2006 bracht Sivert ook nog een album uit met de groep Volunteers. Nadien stak hij alle energie in de eigen solocarrière. De nummers, die mij het meest raken, zijn Lioness, What’s On Your Mind en Honey Bee. (cs)

Jakob Bro - 'Bay Of Rainbows'

'Bay Of Rainbows' is een mooie introductie tot de muziek van de Deense gitarist Jakob Bro, die sinds pakweg vijftien jaar van verstilling zijn kunst maakt. Met zijn vaste trio (Thomas Morgan op contrabas en Joey Baron op drums) speelde hij in juli 2017 twee aaneengesloten avonden in Jazz Standard, wat heden ten dage de beste jazzclub van New York mag heten. Het album, dat hieruit werd samengesteld, is zo wonderschoon dat de zalen de komende jaren nog wel (half-)vol zullen blijven stromen.

Prachtig hoe het trio met minimale middelen toch een wereld aan klank oproept. Het publiek is muisstil – je hoort steeds pas dat het aanwezig is wanneer de laatste noten zijn weggestorven. Het begin is zeer ingetogen, vaak wordt er niet meer dan geplukt aan de snaren. Wanneer tijdens Dug dan ineens en eenmalig het tempo omhoog gaat, zit je als luisteraar onmiddelijk op het puntje van je stoel. Het al wat oudere Evening Song krijgen we te horen in een verrassend speelse versie; de basimprovisaties van Morgan kietelen het slaapwijsje onder de oksels.

Voor amicale bindteksten is logischerwijs geen plek. Deze musici spelen met het hart en hebben geen tijd voor gebbetjes. Toch zijn de zes stukken allesbehalve steriel. Ze verklanken de laatste zevenenveertig smeulende minuten van een open zomervuur. Te draaien na middernacht, en door naar dromenland.

Thin Lizzy - 'Live And Dangerous'

Ik was een jaar of zestien, zeventien en met mijn beste vriend Jef stond ik te wachten in Vosselaar. Want daar was het dat Thin Lizzy zou optreden. Het legendarische Thin Lizzy. De band had - als ik me dat goed herinner - net 'Black Rose' uitgebracht en Phil Lynott was nog in ... euhm, blakende gezondheid. Veel concerten had ik nog niet gezien. Dat was ook niet zo vanzelfsprekend voor een timide jongetje uit de Kempen met een moeder, die voortdurend overal drugs, seks en andere zonden zag, als het woord rock-'n-roll nog maar werd uitgesproken.

Maar daar stonden wij dan, de tickets vastgeklemd tussen duim en wijsvinger, ongeduldig om de "venue" - het moet één of andere parochiezaal geweest zijn - binnen te gaan en het nirvana van de rockmuziek te bereiken. Want in mijn kast, daar stond 'Live And Dangerous', het magnifieke live album van de Ierse band, op de tonen waarvan reeds menige luchtgitaarsolo werd gegeven ten huize (pvg). Maar helaas, het mocht niet zijn. Het podium van de desbetreffende parochiezaal bleek niet voorzien voor dergelijk hels - jawel - geweld en het concert werd geannuleerd. Maar de plaat, die bleef bestaan en gaat nu nog steeds geregeld de speler in (toen was het weliswaar vinyl) om The Boys Are Back In Town loeihard te laten weerklinken of om Suicide luidkeels mee te brullen.