Liquid Therapy - 'Breathe'

Ligt het aan ons, of vallen harde gitaren eindelijk weer in de smaak bij het grote publiek? Liquid Therapy zal er zich in kunnen vinden. De Antwerpse band bedient het liefst een zo breed mogelijke groep luisteraars. Het devies daarbij luidt: pure rock en vol gas vooruit.

Het vijftal heeft een rijke bagage aan invloeden en stijlen, maar zeker is dat op debuutalbum 'Breathe' fans van heavy metal, modern rock en de hardere poppunk ruimschoots aan de trekken komen. Een vleugje grunge geeft de tien uitstekend gecomponeerde nummers nog extra smaak. Het algehele geluid mag, zeker bij een eerste luisterbeurt, wat blikkerig en 'Garage Band'-achtig aandoen, maar het hoge muzikale niveau werkt dat aspect algauw naar de achtergrond.

Het sterke metalgehalte op 'Breathe' houdt staande dankzij het schurende gitaargeluid dat een constante waarde vormt. Een verdere verfijning wordt op zeker de helft van de nummers verzekerd door melancholische melodieën en de passende zang van Bart Costenoble. Met de dunne scheidslijn tussen metal en poppunk maakt dat nummers als When Love Fools You, Payback en Scars zich in je hoofd nestelen en zelfs uitnodigen tot meezingen. Bij vlotte nummers als Fly Away stellen we ons, ook in deze coronatijden, stiekem een uitbundige festivalmeute voor.

Een enkele keer wordt er iets van het hoofdrecept afgeweken. Mooi is midtemper Keep On Going waarop de huilende gitaren doen denken aan thrashgiganten Testament. Totaal anders, en in het begin ook wat onwennig, is het trage Control waarin delen van de tekst gescandeerd worden. Het enige nummer dat tegen het einde van de plaat uit de pas loopt is het ritmisch minder stabiele Rat Race. Maar alles wordt goedgemaakt met de afsluitende titeltrack, een secuur opgebouwde powerballad waar gevoelens van onmacht – “I can't breathe” – sterk worden vertolkt.

Of dit het decennium van de gitaar wordt of niet, Liquid Therapy is er klaar voor.