Lijstjes, bloody lijstjes (deel 3)
Achtergrond
Hebt u ook de onstopbare drang om elk lijstje uit te pluizen op zoek naar wat u hebt gemist? Of gewoon om uw eigen, ongetwijfeld fantastische keuze te bevestigen? Wij dus ook. En af en toe stoot je dan effectief op dingen waar je nog nooit van gehoord hebt, die je gemist hebt, of die gewoon nog niet tot bij ons zijn geraakt. Wij konden het niet laten om op zoek te gaan naar zo'n witte raven, die in de landelijke lijstjes weinig of niet voorkomen. Misschien zijn het de hypes van morgen. Misschien ook niet.
Zs - 'New Slaves'
Het lijstje van Tiny Mix Tapes heeft ontegensprekelijk de meest eigenzinnige nummer één. Bovenaan de lijst die verder bevolkt wordt door the usual suspects als Kanye West en Flying Lotus prijkt namelijk een experimentele lap gitaarmuziek door de New Yorkse band Zs. Een snelle beluistering leert dat er minstens vijftig grondige luisterbeurten zullen nodig zijn voor we hier kop of staart aan krijgen, maar we zullen ze uit zitten. Als dergelijke muziek, die normaal nooit de underground verlaat, doorbreekt en aandacht begint te krijgen in mainstream media, is er dikwijls iets aan de hand dat het kunstzinnige overstijgt.
Website
MySpace
YouTube
Big Boi - ''Sir Lucious Left Foot: The Son of Chico Dusty'
Outkast's laatste wapenfeit waren eigenlijk twee solo-albums. Big Boi maakte de ene helft, de flamboyante Andre 3000 de andere. Het geheel werd in de hip-hop geschiedenis bijgeschreven als instant klassieker. Dat alles onder de naam Outkast gebeurde zorgt dat het niet zo verwonderlijk is dat het soloalbum en debuut 'Sir Lucious Left Foot: The Son of Chico Dusty' van Big Boi zo weinig aandacht heeft gekregen. Nochtans wordt die in heel wat eindejaarslijstjes op prominente plaatsen opgenomen. Dat zal dus een foutje van onzentwege zijn.
Website
MySpace
YouTube
Sleigh Bells - 'Treats'
We hebben kennis gemaakt met Sleigh Bells toen ze het voorprogramma van M.I.A. verzorgden, maar een goede beurt maakten ze daar niet. Nochtans duikt hun plaat, Treats, op in verschillende eindejaarslijstjes. De hysterische popmuziek schrikt soms wat af. De plaat begint met een harde mitrailleurbeat die zelfs M.I.A. wat weinig subtiel zou vinden maar klinkt verder interessant genoeg om nog een paar keer opnieuw te beluisteren. Ook al omdat ze op 12 februari in de AB staan en wij daar niet onvoorbereid naartoe willen trekken.