Les Nuits 2016: Women

Achtergrond

Gewoon omdat het een schone letter is beginnen wij onze voorbeschouwing voor Les Nuits 2016 met de W van Women. En wij kozen er een specifiek aantal uit. Trouwens ook nog met de letter W: WINNEN. Zie daarvoor helemaal onderaan dit artikel. Maar wel eerlijk zijn en eerst helemaal lezen.

De vrienden van Enola riepen Julien Baker uit tot een van de beloftes van 2016 en ook wij vielen als een blok voor ‘Sprained Ankle’, het debuut van de twintigjarige uit Memphis. Wellicht zit ons ridderhart, dat elke jonkvrouw in nood te hulp wil schieten, er ook wel voor iets tussen, maar feit is dat een oude ziel in een jong, breekbaar lichaam sowieso ontroert als ze blootgelegd wordt. En dat Baker één van de artiesten was die Elliot Smith mocht coveren op ‘Say Yes’, de tribuutplaat ter ere van de betreurde songsmid, was echt geen toeval. Luister maar eens naar haar versie van Ballad Of Big Nothing. Nog niet overtuigd,? Haal dan een zakdoek en bekijk deze clip van een van haar recente live shows.

Altijd op zoek naar nieuwe invalshoeken als An Pierlé is, kwam ze deze keer uit bij een kerkorgel om haar gevoelens te verwoorden. En die muziek kan dan eigenlijk maar op één plaats gebracht worden zoals het hoort: daar waar kerkorgels nu eenmaal staan. Maar verwacht daarom nog geen heilige boontjesmuziek. Dat ligt dan ook weer niet in haar aard. Het wordt dus iets speciaals, dit optreden en wie weet, geeft ze aan haar hits ook wel een kerkelijke draai. Dan betekent dit gewoon dat je hier bij moet zijn.

De dame met de roze haren is hard aan het werk om haar faam naar ongekende hoogtes te stuwen. Alice On The Roof is één van de weinige artiesten die de muzikale kloof genaamd “taalgrens” overtuigend aan het overbruggen is. De magistrale cover van Princess van Oscar And The Wolf heeft daar zeker en vast toe bijgedragen. Maar haar origineel werk is ook van niet te weerleggen kwaliteit. De popprinses brengt op Les Nuits een specialleke, want waar haar nummers doorgaans tegen de elektropop aanleunen heeft de eenentwintigjarige ervoor gekozen om er een “piano unplugged”-avond van te maken. Dat wordt lekker intiem!

Het wordt beslist een gezellige familieaangelegenheid in de Botanique, want zangeres Frankie Cosmos brengt ook haar mannelijke wederhelft, Aaron Maine van Porches, mee. Geen idee wie van de twee eigenlijk de headliner van de avond zal worden; Porches, die met een mix van dromerige elektronica en emotioneel gezang muziek maakt voor de verlegen mensen in de club, of Frankie Cosmos, die naast multi-instrumentaliste en actrice ook gerust poëte mag worden genoemd. Haar onlangs verschenen album ‘Next Thing’ kwam met een boekje tekst van zeven pagina’s lang. Teksten waarbij ze korte nummers liet transformeren tot gebeurtenissen waarbij je aan haar lippen bleef kleven. Wij zijn alvast blij haar eindelijk in levenden lijve te mogen ontmoeten.

Julia Holter dwaalt het liefste rond op het punt waar pop en meer “ernstige” muziek elkaar kruisen, zonder ooit definitief een pad in te slaan. Al sinds haar debuut ‘Tragedy’ maakt de Californische hevig gebruik van synths en effecten, op een manier die berekend is, maar nooit geforceerd aanvoelt. Ze draait de hand niet om voor een conceptalbum dat ze baseert op een toneelstuk van Euripides of om te citeren uit het werk van Virginia Woolf of Frank O’Hara, terwijl ze haar melodieën telkens van een hook weet te voorzien die weken in je hoofd blijft spoken. Op een uiterst aandachtige manier knutselt ze haar nummers bij elkaar; met gevonden geluiden, traditionele instrumenten en alles wat er uit computers getoverd kan worden. Flirtend met het sacrale, met het extatische, zonder hoogdravend over te komen; en ondertussen ook nog eens gewoon een ijzersterk lied neerzetten. Geen wonder dat ze door critici en fans op handen wordt gedragen. Haar laatste album, ‘Have You In My Wilderness’, is haar meest vrolijke en toegankelijke. Benieuwd wat  je kan verwachten? Beluister dit:

De Amerikaanse singer-songwriter Emily Jane White draait al een decennium mee maar het is haar gek genoeg nog niet gelukt om op de grote muziekradars te verschijnen. Tijd dat daar verandering in gaat komen! Misschien kent een enkeling al haar song Wild Tigers I Have Known van de gelijknamige film uit 2006. White maakt bezwerende en knappe neofolk-/dark folkliedjes, maar schuwt sinds haar vierde album ‘Blood / Lines’ (2013) niet om die een poprandje te geven. Onlangs verscheen haar vijfde album ‘They Moved In Shadow All Together’, dat ze komt voorstellen tijden Les Nuits! Krijg jij het warm van de liedjes van Cat Power, Agnes Obel en Alela Diane, dan mag je Emily Jane White absoluut niet missen op Les Nuits!

Bram Serpieters, Joris Roobroeck, Andreas Hooftman, Gregor Dijkman, Patrick Van Gestel