Leffingeleuren 2011: Een portie gemengd, iemand?

Achtergrond

Of Leffingeleuren nu echt het laatste festival van de zomer is, laten we wijselijk in het midden – we willen Rock Ternat niet voor het hoofd stoten -, maar wat we wél zeker weten, is dat de festivalorganisatoren hun nek uitsteken en de grande masse aan festivalbands links durven laten liggen. Steevast gaan ze op zoek gaan naar minder bekende helden. Wij stellen er enkele aan u voor.

Er mogen dan maar een beperkt aantal groepen in de line-up staan, toch is er heel wat gependel nodig tussen Zaal De Zwerver en de Concerttent, voor wie zin heeft in een "portie gemengd".

Vrijdagavond is het vooral uitkijken naar Battles in de tent. Na het sterke debuutalbum ‘Mirrored’ heeft de experimentele band met ‘Gloss Drop’ net een tweede plaat uit bij Warp Records. Inderdaad, dat vernieuwende elektronica-label waar ook !!! en Boards Of Canada onderdak kregen. Wie van eclectisch geëxperimenteer, digitale snufjes en onverdunde rock houdt, zal zeker zijn gading vinden bij deze band. Nog niet overtuigd? Beluister dan gerust Race Out. Wegens de Pukkelpopramp is Leffingeleuren trouwens het enige Belgische festival waar Battles deze zomer passeert.

Als Battles u niets lijkt, bevelen we heel graag Yuko aan. Wikipedia mag yuko dan wel definiëren als “de op één na laagste score die gehaald kan worden in een judowedstrijd”, wij onthouden liever “die band van Dolly Parton die veel te weinig airplay krijgt op de radio.” Want misschien kent u de band van het zeer bescheiden hitje Dolly Parton, maar de groep heeft meer in petto dan dat. Fans van Nick Drake of onze eigen Bear That Wasn’t zullen wellicht hun gading vinden bij dit jonge viertal, dat optreedt in Zaal De Zwerver.

Wie geen zin heeft om lijf en leden los te gooien op de beats van Goose, blijft beter hangen in de Zwerver. Jon Allen zal u met veel liefde omarmen. De Britse singer-songwriter, die fans van Absynthe Minded zal bekoren, heeft intussen een tweetal platen, waarmee hij op veel bijval mocht rekenen in de pers, op zijn naam staan en mocht onder andere op schoot gaan zitten bij Jools Holland.

Vrijdagavond de tent afsluiten, dat is spek naar de bek van Lindstrøm. U kent deze Noorse producer niet? Sta ons toe dat tegen te spreken. In 2010 werkte de man samen met zangeres Christabelle, en leverde hij het album ‘Real Life Is No Cool’ af. Daarvan kent u ongetwijfeld Lovesick. Ook zijn vele remixes zullen het feest aanzwengelen tot de zwengel breekt in de live-set van deze man.

Op zaterdagnamiddag durft Crystal Fighters het aan u wakker te schudden. En dat doen ze op geheel eigen wijze: met instrumenten als - op zo'n momenten zijn we blij schrijvende pers te zijn - een txalaparta (een soort xylofoon) en een txistu (een Baskische fluit). Alleen al daarvoor is het een aantrekkelijke band, maar er is meer. De band debuteerde dit jaar met ‘Star Of Love’, waar het vijftal doodleuk een mix van rock, folk, funk, dance en dubstep de wereld instuurde. Wij kunnen u alvast At Home aanbevelen als proevertje. En verwijt ons gerust een gebrek aan durf, maar gelijkaardige bands kunnen/durven wij u niet meteen te geven.

De naam van G. Love mag dan misschien klinken als die van een foute rapper, maar dat is een grove misvatting. G. Love – Garrett Dutton, mocht u facebookvriend willen worden – past meer in het rijtje van Jack Johnson of Donavon Frankenreiter, die een dag later geprogrammeerd staat. U raadt het al: deze vent brengt een gitaar mee. En dat is wellicht ook het enige, aangezien zijn Leffingeleuren-passage een solo-optreden wordt. Dat wil dus zeggen dat de begeleidingsband Special Sauce, met wie G. Love doorgaans werkt sinds 1994, niet in Leffinge te zien zal zijn. Geen nood, de man weet ook solo te bevredigen en hij heeft drie solo-albums om dat te bewijzen. Nummers als Fixing To Die zetten de concerttent ongetwijfeld op zijn kop.

Zaterdagavond zorgt u best voor een plaatsje in de concerttent bij Blood Red Shoes. Dit Britse tweetal, dat voor de tweede keer in Leffinge mag aantreden, kan en zal u omver blazen. Denk aan Band Of Skulls en u denkt aan dit paar rode schoenen. Met ‘Fire Like This’ leverde de band een zéér puik, tweede album af, waarvan u zeker Don’t Ask mag beluisteren (en de rest ook; wie zijn wij ook om u dat te verbieden?)

Zondag is traditiegetrouw een rustigere festivaldag in Leffinge, waarop de meeste studenten zich al eens aan een kleine exodus wagen richting moederlief en schooltassen, terwijl iets ouderen zich juist wél durven tonen op het terrein.

Net daarom is de programmatie van Alpha Blondy wel gedurfd. Deze Ivoriaanse reggaegod mag intussen dan wel achtenvijftig lentes tellen, jammen doet hij nog steeds. Vorig jaar leverde hij zijn twintigste album af. Door de jaren heen werd hij meer en meer erkend als één der grootste artiesten van Afrika. De man zingt in heel wat talen, vooral in het Frans en het Engels, maar ook in zijn moedertaal, het Dioula. Beluister gerust Jerusalem en beaam dat dit reggae pur sang is. Hoewel de Ivoriaan liever over maatschappelijke onderwerpen zingt dan over ganja, voorspellen we toch een hardnekkige, plaatselijke mist in de concerttent.

Als één van de headliners heeft Leffingeleuren gekozen voor singer-songwriter Donavon Frankenreiter. Dat dat geen slechte keuze is, daar kunt u zondagavond getuige van zijn in de concerttent. Frankenreiter is zowat de verpersoonlijking van coolheid: als surfer reisde hij de hele wereld rond om golfjes te pakken en werd hij in Hawaï bevriend met Jack Johnson. Op het label van die laatste bracht Frankenreiter ook zijn debuutalbum uit. Het moet overigens niet verbazen dat fans van Johnson eveneens hun gading zullen vinden bij deze Donavon Frankenreiter. Beluister zeker eens Free of Glow, en lean back!

Verder kunt u de zondagmiddag onder andere nog Newton Faulkner zien in de concerttent, de zanger van hitsingle Dream Catch Me.

Leffingeleuren gaat dit jaar door van 16 tot en met 18 september in Leffinge.