Lawaaibak 4
Er is te veel muziek voor ons krappe geheugen. Gelukkig zijn woorden voor altijd en is gedeeld plezier dubbel plezier. Daarom gooit (kv) - ongeveer - op regelmatige tijdstippen zijn muziektocht, the wonderful, maar vooral ook the weird in de Lawaaibak. Hopelijk heeft u er ook iets aan.
Voor de eerste (en misschien wel tweede) laureaat voor de prestigieuze 'lawaaibakplaat van het jaar'-titel door de boksen schalde, zat ons hoofd weer vol vragen.
Is de nieuwe Spinvis een langzame zinker of een teleurstellende drijver? We zijn er nog niet aan uit. De goudstandaard voor Nederlandstalig songschrijverschap, heden en verleden, verbaast alleszins weerom.
Mogen serieuze muziekcritici Jónsi eigenlijk nog goed vinden? Het is al van 'Valtari' uit 2012 geleden dat hij nog een degelijke song uitbracht en van 'Go' uit 2010 dat hij dat min of meer een volledig album volhield. En toch staat 'Shiver' er. Op een vreemdsoortige how-do-you-do-fellow-kids-Sigur-Rós-meets-glitchtronics-manier, maar toch.
Nu goed, in deze lawaaibak laten we dat soort beslommeringen met graagte over aan de mainstream. Tijd voor één van de beste lawaaibakalbums van dit jaar.
srrrrkkkkkrrttsssjsjjggrrrrbrddmmmm
Album - Napalm Death - 'Throes Of Joy In The Jaws Of Defeatism'
De bovenstaande onomatopee was natuurlijk een weggevertje. Napalm Death heeft een nieuwe uit. De grindcorelegende uit Birmingham draait al mee sinds 1982 (!), maar blijft één van de meest relevante/vuile bands op de planeet. Welke andere band kan zeggen dat ze schreeuwden tegen Thatcher en Johnson? 'Throes...' is een kanjer van een plaat. Zonder de hamer een moment te laten zakken horen we meer dan veertig minuten lang hardcore, black metal, noise, wavy industrial en deathmetal geïntegreerd worden in furieuze grindcore.
De vocals van Barney Greenway zijn magistraal en van een onevenaarbare intensiteit. De drums zijn extreem precies. De productie is heel bedachtzaam en geeft ademruimte aan de sonische aanval die Napalm Death loslaat. Hoewel je moeite zal moeten doen om het te verstaan, zijn de teksten een aanklacht tegen systematische discriminatie en dehumanisering van minderheden, maar misschien gaf de gekeelde vredesduif op de cover dat al weg. Instant klassieker.
Album - DEAFKIDS & PETBRICK - 'Deafbrick'
Tja, hoe volg je zoiets op? De experimentele Braziliaanse punkers van Deafkids en de lawaaimakers van Petbrick (Igor Cavalera en Wayne Adams) doen alleszins hun best. Deafbrick klinkt als een posthardcoreband die in een experimentele technoclub is gesukkeld. Of als een wasserette na te veel LSD. Atari Teenage Riot, maar met meer bas en natuurlijk Igor Cavalera (je weet wel!) achter de percussie. Een weldaad aan reverb, overdirve en galm geeft de industriële hardcore een heel donkere mechanische kwaliteit. De stem klinkt metalig, de noise is niet aflatend en druipt in dikke lagen van het overprikkelend, ondoordringbaar geluid. Stampend is waarschijnlijk het beste woord voor 'Deafbrick', maar daarom is de plaat ritmisch niet minder intelligent. Daar zorgen de Zuid-Amerikaanse ritmes wel voor.
EP - Monlog - 'Avon Barksdale'
Voor de volgende kruipen we helemaal de noisy techno in. Salfords (de stad waar volgens Marx de revolutie zou uitbreken) Monlog mag dan nog maar sinds augustus bezig zijn, de geluiden die hij uit zijn analoge synth krijgt, klinken veelbelovend. Nerveuze blieps en blops springen over en weer over heel rechtoe-rechtaan, natte, repetitieve baslijnen. De geluidstextuur kan scherper, maar het oor voor lawaai, de lak aan structuur en de idiosyncratie kunnen we hier bij Lawaaibak wel appreciëren. Avon Barksdale verwijst trouwens naar een drugsdealer uit tv-serie 'The Wire'. Dat vinden we hier ook leuk natuurlijk.
Track - Drew McDowall ft. Kali Malone - Agalma V
Drew McDowall (Coil, Psychic TV) maakt elektronische soundscapes en ambient. Voor de nieuwste release, 'Agalma' (uit 30 oktober) verzamelde hij onder andere Kali Malone en Caterina Barbieri, twee grandes dames van de hedendaagse ambient. Deze single ontvouwt zich traag tot een bijna sacraal aandoende zee van geluid. Wij kijken in volle verwachting uit naar het volledige album.
Bakske vol, veel plezier met je tinnitus en tot volgende week!