Lapre - 'Banzai (Elektronische Musik Aus Berlin 1985-1987)'

Obscure muziek voor de verzamelaars of ontdekkers? Check! Aan het woord: het Berlijnse duo Lapre ofte Rudolf Langer (ex-Tyndall) en Peter Preuss. Brachten in de jaren tachtig één single (!!) uit en enkele cassettes. Voldoende voor het label Bureau B om te gaan graven in de creatieve kunsten van deze heren en een verzamelaar uit te brengen uit jaren 1983-1984 die nu zelfs een vervolg krijgt met ‘Banzai (Elektronische Musik Aus Berlin 1985-1987)’.

We spreken dus over een verzameling. Een compilatie van zes experimenten en creatieve uitspattingen, die destijds het daglicht niet zagen. En dan verwacht je automatisch iets prutserigs, onafgewerkt of duf qua kwaliteit. Forget it! Deze tracks -waarvan enkel Zylo op tape verscheen - klinken misschien enigszins gedateerd, maar technisch en compositorisch zijn ze verdomd sterk en volwaardig.

Lapre heeft zich in die tijdsgeest een hybride eigen gemaakt van klassiek klinkende Berliner Schuhle synthesizermuziek (check Tangerine Dream), krautrock en filmmuziek. De wisselwerking tussen de synthesizers van Langer en het virtuoze gitaarspel van Preuss zorgt voor een soort van amorf instrumentaal geheel dat zowel gedateerd als gedurfd klinkt. Misschien toch nog een kleine waarschuwing: deze plaat begint erg sober en eenvoudig. De hobbelende synthesizergroove, die een minuut lang aanhoudt, en het wippend melodietje, dat erdoor zweeft, had uw kleinkind ook kunnen spelen. Maar eens het duo op dreef is en zijn songs in vele lagen laat opgroeien, soms met luidruchtige intermezzi die bewust atonaal en vals klinken, komt deze muziek op volle sterkte. Misschien is Kuddel gewoon ook een ongelukkige opener.

Het beste voorbeeld van de kracht van Lapre is allicht het minuten durende Gomorrah: eerst langdurig met een virtuoze synthesizersolo maar later met live drumwerk openbrekend tot een heuse dancetrack vol melodieuze punch. En toch ook met dat zelf in elkaar gestoken, analoog gevoel. Want dat laatste moet je natuurlijk zeker kunnen respecteren en ervan kunnen genieten. Of meer nog: wie niet houdt van vintage synthesizerspul, is er natuurlijk aan voor de moeite. Maar dan had u allicht al afgehaakt bij de subtitel van deze plaat.