Lambchop - 'Nixon' (2000)
Het is het eerste dat je ziet, als je een plaat koopt: de hoes. Of – in het Engels klinkt het altijd iets gewichtiger – het artwork. Te vaak gaan we voorbij aan de aantrekkingskracht die een album- of singlehoes kan hebben. Vraag maar aan New Order die in Peter Saville een geknipt kunstenaar vonden en daarmee op zich al deden uitkijken naar de volgende release van de band.
Opvallend aan de hoes van de vijfde studioplaat van de band rond Kurt Wagner is de tegenstelling van het idyllische tafereeltje en de massieve letters, waarmee de naam van de meest besproken president van de VS wordt weergegeven.
Het schilderij is van de hand van Wayne White, die ook het artwork voor 'Thriller' en de merkwaardige dubbelaar, die er geen was 'Aw Cmon' en 'No You Cmon' voor zijn rekening nam. Daarnaast maakte hij trouwens ook nog de videoclips voor onder meer Big Time van Peter Gabriel en het aan het werk van George Méliès – u weet wel de maan met de raket in het oog – refererende Tonight Tonight van Smashing Pumpkins.
Steeds terugkerend in het werk van White is de typografie, de massieve letters, die steeds een boodschap zijn waar je over moet nadenken. Dat is zeker ook het geval bij deze hoes, die je je onmiddellijk doet afvragen wat hij hiermee nu eigenlijk wil zeggen. En intussen vergeet je hoe mooi de afbeelding precies is. Intrigerend is misschien het woord dat hierbij het best past.
Hoewel de albumtitel eerder toevallig resulteerde uit het artwork, legt Wagner in een interview uit hoe er toch altijd gezocht wordt naar een verband tussen die titel en de songs op het album: “And my friend Wayne White, he painted the painting. One of the things we’d done was getting friends of mine who were artists that I liked their work to get to help us with the artwork. And this was sort of Wayne’s time and I called him up while we were in the process of doing the artwork and I asked if he had anything going on. He said, ‘yeah, I’m painting these paintings with slogans and things on them,’ so I asked him to just give me a list of all the slogans and it hit upon the one with ‘Nixon’ and it just seemed to ring a bell or whatever.
And the relationship of what that word meant at that time and how it referred to the sound of what we were making – I don’t know – I just got some strange connection in my head about it. And then upon seeing the image, well, it just seemed perfect to me and seemed to fit. So then the challenge was how do you relate the music we were making with this strong image. Given enough time, I can pretty much draw a correlation between any separate objects. [laughs]
So part of it was having fun with it and being facetious about it, but at the same time I kind of felt it was almost like a riddle that maybe even you don’t know the answer to, but you put it out there and it does promote thought and it does promote people trying to connect the two things. It’s also a simple, strong iconic word image that definitely I felt was as strong as the work we were making. So I thought they fit together in that way if nothing else.”
Het principe van typografie te gebruiken voor platenhoezen werd in 1938 voor het eerst toegepast, toen Alex Steinweiss het aandurfde om de eerder gewone foto te vervangen door een waterval van kleur en tekst, die het bijna onmogelijk maakte om je blik er niet door te laten vangen. Sindsdien was het een dankbaar instrument voor grafici om muziek mee te promoten. 'Nixon' van Lambchop is er maar één voorbeeld van, maar er zijn er veel meer.
