Kroniek van een aangekondigde band
Achtergrond
De aankondiging van The Gutter Twins dateert al van 2002. Dat de twee ongekroonde koningen van de ondergrond samen hun duivels zouden ontbinden, zat er dus al even aan te komen. En wij vinden dat die samenwerking niets te vroeg komt. Naar aanleiding van de doortocht van onze antihelden namen wij daarom de rijkgevulde cv's van de heren nog eens onder de loep. Speciaal voor u.
Mark Lanegan en Greg Dulli delen een Sub Pop-verleden, een bijzonder charisma en een voorliefde voor melancholie en verdovende middelen. Bovendien werkte Lanegan vanaf 2000 regelmatig samen met Dulli’s Twilight Singers, tourde hij met de band en is hij op drie van hun albums te horen: ‘Blackberry Belle’, ‘She Loves You’ en ‘A Stitch in Time’. Dulli is, op zijn beurt, ook niet vies van andermans projecten. Zo speelde hij piano op Lanegans veelgeprezen soloplaat ‘Bubblegum’.
Nochtans berustte het ontstaan van de band eerder op een “ongelukje”. Mark Lanegan vertelde tijdens een interview langs zijn neus weg dat hij met Dulli zou samenwerken onder de naam 'The Gutter Twins'. Toen Dulli daarop om uitleg gevraagd werd, bleek hij nog van niets te weten. Toch stond hij niet afkerig tegenover het idee. En vanaf dat moment ging de bal aan het rollen. Gedurende vijf jaar spuide de geruchtenmolen de wildste roddels. Uiteindelijk kwam die molen pas tot stilstand in 2008, met de release van het gitzwarte debuut ‘Saturnalia’.
Lanegan
Mark Lanegan balanceerde altijd al tussen solowerk en samenzweringen. Na een schimmige jeugd trad hij in 1986 op de voorgrond als frontman van grungepioniers Screaming Trees, maar al snel kreeg hij zin in meer. Zo was er bijvoorbeeld het bluesgeïnspireerde zijproject met Kurt Cobain en zijn eerste soloalbum, ‘The Winding Sheet’. Ook later bleek dat Lanegan zich moeilijk tot één project kon beperken. Naast zijn soloalbums met Mark Lanegan Band, speelde hij ook met The Twilight Singers. In Queens of the Stone Age vervoegde hij dan weer zijn vroegere Screaming Trees-collega Josh Homme.
Recent leende Lanegan zijn doorrookte stem aan Soulsavers en aan Isobel Campbell van Belle & Sebastian. Met haar vormt hij een duo dat doet denken aan de legendarische samenwerking van Lee Hazlewood en Nancy Sinatra. Hun debuut gooide hoge ogen en ook voor de nieuwe cd, ‘Sunday at Devil Dirt’, zijn de verwachtingen hooggespannen.
Dulli
Naast Lanegans muzikale promiscuïteit lijkt Greg Dulli op het eerste zicht hondstrouw. Maar niets is minder waar. Het eerste wapenfeit van de, intussen bijna 43-jarige, legende noteren we - net als Lanegan - in het gezegende jaar 1986, toen hij The Afghan Whigs oprichtte. Geruggensteund door enkele uitstekende muzikanten releasede de band – in eigen beheer – het vlijmscherpe ‘Big Halloween Top’, de voorbode van een stormachtige en bewogen muzikale carrière die doorheen de jaren evolueerde van rauwe punk (‘Up In It’) tot soulgrunge (‘1965’).
In 2001 werd de handdoek in de ring gegooid door de bende, die naast zijn muzikale capaciteiten ondertussen ook voornamelijk gekend was voor het buitensporig drank- (whisky & gin) en druggebruik (weed die ze voor de douane verstopten in ijscrèmepotten). Intussen ramde de man in 1994 de soundtrack voor een Beatles-film in elkaar met The Backbeat Band, een gelegenheidsproject waar Thurston Moore (Sonic Youth), Mike Mills (R.E.M.), Dave Pirner (Soul Asylum) en Dave Grohl (Nirvana en Foo Fighters) naast elkaar schitterden.
Toen Dulli na de split van The Afghan Whigs tijdens een handgemeen na een concert bijna kreupel werd geslagen met een ijzeren staaf was het even stil rond zijn persoon. Maar in 2000 trok hij met het langverwachte ‘Twilight As Played By The Twilight Singers’ opnieuw ten strijde. De toon voor een nieuw begin, met partner in crime Mark Lanegan, was gezet.
In de aanloop naar het debuutalbum van The Gutter Twins noteerden we in de rand maar al te graag ‘Amber Headlights’ in 2005. Een Dulli solo-album waarvan een aantal songs gevaarlijk dicht aanleunen bij het beste dat ‘Gentlemen’ (hét meesterwerk van The Afghan Whigs) destijds te bieden had.
Saturnalia
Hoe wij ‘Saturnalia’ uiteindelijk zouden aankondigen? De ultieme rehab-plaat, in elkaar gebokst door de kinderen van het nineties-gitaargeweld, bij voorkeur te beluisteren in een roes van whisky tijdens een excessief zonnewendefeest waar buitensporigheid troef is. De roepnaam van de plaat luistert - vrij vertaald - niet voor niets naar de term "Orgie".
De heren Dulli en Lanegan wanen zichzelf dan ook ‘The Satanic Everly Brothers’ en noemen de plaat een spiritueel maar vleselijk album, waarin ze op zoek gaan naar het ultieme transcendentale genot. De spanning die tijdens deze queeste wordt opgebouwd, is op zijn minst indrukwekkend te noemen en combineert het beste van wat beide heren in het verleden op muzikaal gebied presteerden.
Zingende engelen in het vagevuur, wilde dronkemanspartijen in de kerk, het kan allemaal in de bizarre wereld van The Gutter Twins. Wij kijken dan ook enorm uit naar onze eerste liveontmoeting met dit wonderlijke gezelschap.
Naast Lanegans muzikale promiscuïteit lijkt Greg Dulli op het eerste zicht hondstrouw. Maar niets is minder waar. Het eerste wapenfeit van de, intussen bijna 43-jarige, legende noteren we - net als Lanegan - in het gezegende jaar 1986, toen hij The Afghan Whigs oprichtte. Geruggensteund door enkele uitstekende muzikanten releasede de band – in eigen beheer – het vlijmscherpe ‘Big Halloween Top’, de voorbode van een stormachtige en bewogen muzikale carrière die doorheen de jaren evolueerde van rauwe punk (‘Up In It’) tot soulgrunge (‘1965’).
In 2001 werd de handdoek in de ring gegooid door de bende, die naast zijn muzikale capaciteiten ondertussen ook voornamelijk gekend was voor het buitensporig drank- (whisky & gin) en druggebruik (weed die ze voor de douane verstopten in ijscrèmepotten). Intussen ramde de man in 1994 de soundtrack voor een Beatles-film in elkaar met The Backbeat Band, een gelegenheidsproject waar Thurston Moore (Sonic Youth), Mike Mills (R.E.M.), Dave Pirner (Soul Asylum) en Dave Grohl (Nirvana en Foo Fighters) naast elkaar schitterden.
Toen Dulli na de split van The Afghan Whigs tijdens een handgemeen na een concert bijna kreupel werd geslagen met een ijzeren staaf was het even stil rond zijn persoon. Maar in 2000 trok hij met het langverwachte ‘Twilight As Played By The Twilight Singers’ opnieuw ten strijde. De toon voor een nieuw begin, met partner in crime Mark Lanegan, was gezet.
In de aanloop naar het debuutalbum van The Gutter Twins noteerden we in de rand maar al te graag ‘Amber Headlights’ in 2005. Een Dulli solo-album waarvan een aantal songs gevaarlijk dicht aanleunen bij het beste dat ‘Gentlemen’ (hét meesterwerk van The Afghan Whigs) destijds te bieden had.
Saturnalia
Hoe wij ‘Saturnalia’ uiteindelijk zouden aankondigen? De ultieme rehab-plaat, in elkaar gebokst door de kinderen van het nineties-gitaargeweld, bij voorkeur te beluisteren in een roes van whisky tijdens een excessief zonnewendefeest waar buitensporigheid troef is. De roepnaam van de plaat luistert - vrij vertaald - niet voor niets naar de term "Orgie".
De heren Dulli en Lanegan wanen zichzelf dan ook ‘The Satanic Everly Brothers’ en noemen de plaat een spiritueel maar vleselijk album, waarin ze op zoek gaan naar het ultieme transcendentale genot. De spanning die tijdens deze queeste wordt opgebouwd, is op zijn minst indrukwekkend te noemen en combineert het beste van wat beide heren in het verleden op muzikaal gebied presteerden.
Zingende engelen in het vagevuur, wilde dronkemanspartijen in de kerk, het kan allemaal in de bizarre wereld van The Gutter Twins. Wij kijken dan ook enorm uit naar onze eerste liveontmoeting met dit wonderlijke gezelschap.
4 december 2010