#Koperwaren - The Doors - Touch Me (1969)

Er zijn zo van die momenten in het bestaan van een muziekliefhebber, die je even doen stilstaan bij een welbepaald fenomeen.  Zo werden wij ooit omvergeblazen (letterlijk en figuurlijk) door een arrangement op een fel gekoesterde Beatles-plaat.  Een bataljon koperinstrumenten gaf het nummer een extra élan. En de song was al niet minnetjes. Reden genoeg om ons oog te laten vallen op magnifieke blazersarrangementen.

Met de komst van de Amerikaanse gitaargolf van de Paisley Underground met The Dream Syndicate, The Bangles, Green On Red, Rain Parade, The Long Ryders en andere fijne gitaarhelden midden jaren tachtig raakten wij ook weer helemaal in de ban van de originals, die we op de 'Nuggets' konden vinden, maar ook The Stooges, MC5 en The Doors genoten een hartstochtelijk renaissance in onze platencollectie.

Die eerste van The Doors gaat door het leven als een regelrechte 'Greatest Hits' en had opvolgers, die meer wisselden van kwaliteit, maar wel altijd geheide parels bevatten. Zo was er 'The Soft Parade' uit 1969, dat door de kenners beschouwd werd als een zwak broertje, maar bij nader horen zou menig muzikant een arm en een been geven voor Tell All The People, Wishful Sinful, Shaman’s Blues, Easy Ride of en vooral Touch Me.

Die laatste was de hitsingle die ruim zeven maanden voor de plaat al werd uitgebracht en barst van de levendigheid, mede door de loeiende blazerssectie. Geschreven door gitarist Robby Krieger en eerst de titel Hit Me dragend, gebaseerd op gevechten die hij met zijn vriendin leverde. Morrison vond dit niet zo'n leuke gedachte en veranderde het in Touch Me. Aan het eind declameert Morrison “Stronger than Dirt!”, hetgeen hij leende van een wasmiddelreclame voor Ajax, waarin een ridder in het wit het vuil te lijf gaat. Toetsenman Manzarek vervolledigde het grapje door de laatste vier akkoorden van de reclame te gebruiken in het nummer.

De saxsolo werd ingeblazen met de adem van Curtis Amy, die ook zeer bedreven was als hoornspeler en fluitist en die ook zeer prominent aanwezig was op 'Tapestry' van Carole King. De opnamen van 'The Soft Parade' namen negen maanden in beslag, hetgeen zeer lang was naar Doors-normen. Paul Rothchild, de producer, was minutieus, waardoor de groep geprikkeld raakte en steeds meer zelf de productie in handen zou nemen.