Kommil Foo - 'Oogst'

RE:introducing

Kommil Foo, het duo bestaande uit het broederpaar Mich en Raf Walschaerts, bestaat dertig jaar. Tijd om te oogsten.

Stilaan was Kommil Foo tot het vaste meubilair beginnen horen. Alom gerestpecteerd als theatermakers, grapjurken en muzikaal duo, maar niet meer echt opvallend. En toen kwam ‘Liefde Voor Muziek’… en werd heel Vlaanderen nog eens met de neus op de feiten gedrukt: Kommil Foo heeft niet veel nodig om de juiste snaar te raken.

Een piano, een gitaar, een viool en hier en daar een eenzame blazer of accordeon, daarmee doet Kommil Foo het al dertig jaar. In de soms hilarische theatershows duiken al heel die tijd nummers op die zorgen voor instant ontroering zoals Ruimtevaarder of Salto Mortale of Potvis of Zuster of… De lijst nummers, die ondertussen tot de muzikale erfenis van Vlaanderen behoren, is schier eindeloos.

De beste van de nummers die de broers Walschaets bij elkaar zongen, vind je op de dubbel-cd ‘Oogst’, vaak in een live versie zoals opener Madrid, soms ook in de studioversie. Elk schijfje heeft ook twee nummers uit ‘Liefde Voor Muziek’ te bieden. U weet wel: het programma waarin Laura Tesoro, Bart Kaëll, Stef Kamil Carlens, Milow, Ilse DeLange, Jan Leyers en ook Kommil Foo liedjes van elkaar en klassiekers brengen.

Op de eerste cd prijken Stilte Na De Storm en Jintro. De eerste is een Nederlandstalige versie van Calm After The Storm van The Common Linnets, de band waarmee Ilse DeLange deelnam aan het Eurovisie Songfestival met dit nummer. En Jintro is een versie van Jintro & The Great Luna van Zita Swoon en Moondog Jr, bands waarmee Stef Kamil Carlens het mooie weer maakte. De versies van Kommil Foo zijn hartverscheurend mooi. Zeker Jintro met die droevige zigeunerviool is een intens nummer. Het ligt dichter bij de versie van Moondog Jr dan die van Zita Swoon en is een perfecte afsluiter van de eerste helft van ‘Oogst’.

Op de tweede cd vind je Angst Is Maar Voor Even, een cover van het nummer van Daniël Lohues, die het nummer in zijn Drenthes dialect zong en zichzelf begeleidde op piano en mondharmonica. De broers Walschaerts kozen voor gitaar en mondharmonica (Raf) en Mich zingt geweldig, maar het zijn de blazers op de achtergrond die dit nummer optillen naar een hoger niveau dan het origineel.

Definitieve afsluiter is, heel toepasselijk, Wij 2, een uitgeklede adaptatie van Blue Skies van Irving Berlin. Het nummer begint heel minimalistisch met Raf aan de piano en Mich weer in een vocale glansrol, maar stilaan sluipt er een synth binnen en wanneer ook de strijkers aanzwellen, bewijst Kommil Foo dat zij en zij alleen heersers zijn van de emotie.

Voor de fans van het eerste uur, is ‘Oogst’ een heerlijk blik nostalgie, afgetopt met een paar nieuwe hoogtepunten. Voor anderen is dit de best denkbare introductie in de muzikale wereld van dit duo dat ook een theater- en een cabaretwereld creëerde. Voor iedereen is dit een prachtige uitgave van Mostiko.