Koerian Verbesselt

Eindejaar 2018

Koerian Verbesselt

2018 was een jaar waarin (kv) pingpongde tussen sociaal activisme, werk en muziekliefhebberij. Na veel bloed, zweet en oorsmeer kwam hij hierbij uit.

De beste

1. Idles – ‘Joy as an Act of Resistance’

2. Félicia Atkinson – ‘Coyotes’

3. Gazelle Twin – ‘Pastoral’

4. Ryuichi Sakamoto ea. – ‘Async Remodels’

5. Colin Stetson - 'The First, Original Soundtrack Vol. 1'

6. Oneothrix Point Never – ‘Age Of’

7. Black Thought & 9th Wonder – ‘Streams of Thought vol. 1’

8. Ben Lamar Gay – ‘Downtown Castles Can Never Block the Sun’

9. Laibach – ‘The Sound of Music’

10. Sleep – ‘The Sciences’

11. Tim Hecker – ‘Konoyo’

12. Noname – ‘Room 25’

13. Mount Eerie – ‘Now Only’

14. Sons of Kemet – ‘Your Queen is a Reptile’

15. Gnod – ‘Chapel Perilous’

16. Inwolves – ‘Color in the Zoo’

17. Sun Kil Moon – ‘This is My Dinner’

18. Stikstof – ‘Overlast’

19. Innerwoud – ‘Haven’

20. Craft – ‘White Noise and Black Metal’

21. Low – ‘Double Negative’

22. Body/Head – ‘The Switch’

23. Barst – ‘The Endeavor’

24. Current 93 – ‘The Light Is Leaving Us All’

25. Beach House – ‘7’

26. Grouper – ‘Grid of Points’

27. Lucy Dacus – ‘Historian’

28. Eartheater – ‘Irisiri’

29. Sleaford Mods – ‘Sleaford Mods’

 

De spannendste

1. Amenra – Patronaat, Haarlem – 4 maart

2. Sleep – AB, Brussel – 27 mei

3. SCHNTZL – De Koer, Gent – 14 februari

4. Mono – De Centrale, Gent – 6 oktober

5. Circuit des Yeux – Vooruit, Gent – 15 februari

 

De mooiste

Gazelle Twin – ‘Pastoral’

 

De leukste

The Lonely Goatherd – Laibach

kitscherig, eng, ongemakkelijk, iets te opvallend flirten met perversie ofte classic Laibach.

 

De opmerkelijkste

Dat veel van de mooiste en maatschappelijk meest relevante platen uit het eiland over het kanaal komen. Groot-Brittannië heeft dit jaar decennia van snoeiharde besparingen, politiek schertstoneel, commercialisering en het ontrafelen van sociaal weefsel een soundtrack gegeven. Woedend als Idles of Sleaford Mods, dystopisch beschouwend als Gazelle Twin en zelfs swingend als Sons of Kemet.

 

O! En de nieuwe van Laibach! Niemand speelt met esthetische stereotypen, ongemak, bizarre politieke ondertonen en platvloerse perversie als de Slovenen. Wie een permissiebriefje heeft getekend om zijn/haar kind te laten opdraven in het livekoor van de band zou onmiddellijk zijn/haar voogdijschap moeten verliezen.

 

De ergerlijkste

De hypocrisie van Béyonce, de verdere evolutie grote festivals tot “gebeurtenissen”, de onwetendheid van de meerderheid van de gevestigde pers, Kanye West, het al dan niet verholen fascisme van een deel van den (black) metalscene, mensen die denken dat Laibach fascisten zijn… De klassiekers met andere woorden.

 

De meeste-verwachtingen-opwekkendste

De vierde van Run the Jewels, Laibach live, onverwachte ontdekkingen, Dunk!festival en hopelijk een tweede keer Le Guess Who!?

30 december 2018
Patrick Van Gestel