#KlapKlapKlap - The Stooges - No Fun (1969)

Fijne songs waarbij klapgeluiden (handmatig of machine-aangedreven) een smakelijk onderdeel uitmaken van het geheel.

Where they clap all over the bloody place en waar handgeklap plots weer zeer rock-‘n-roll werd gemaakt. Prominent vooraan in de mix. Gedurfd, maar ze kwamen ermee weg. En een all time classic was geboren. Simpel, direct, pats recht in het gezicht. Volgens James Newell Osterberg aka Iggy Pop kwam de riff voor No Fun uit een sessie waarbij de volledige Stooges apestoned stonden te jammen, terwijl Iggy tekstueel stond te variëren op I Walk The Line van Johnny Cash. Titelnummer van één van de beste debuten ooit gemaakt.

The Stooges hadden oorspronkelijk maar vijf songs voor het debuut en platenmaatschappij Elektra drong aan op meer materiaal, waarbij ze in zeven haasten drie nummers opnamen (Real Cool Time, Not Right en Little Doll), zomaar uit de losse pols. Alhoewel ze zelf toegaven beïnvloed te zijn door The Stones, The Troggs, de fuzz van diverse Amerikaanse garagegroepen en de hang naar experiment van The Velvet Underground, hadden ze een volstrekt unieke sound en aanpak. Brutaal, eigenwijs en precies. Zoals wij hen graag hebben.

Allen waren we destijds, in 1969, veel te jong om dat ook maar enigszins te beseffen en onze ouders zaten met het hoofd bij James Last. Pas met de gitaargolf van begin jaren tachtig begon de echte rehabilitatie van de machtige Stooges en de ultieme Iggmeister.