Kendrick Lamar of de natte droom van elke marketeer

Achtergrond

‘To Pimp a Butterfly’ is goed een week uit en we kunnen nu al zeggen dat het een grote doorbraak wordt voor Kendrick. De waan van de dag is helemaal mee en werkelijk iederéén heeft een opinie over het album. Maar waar stopt de marketing in dit verhaal?

Kendrick Lamar of de natte droom van elke marketeer



Dit is de natte droom van elke marketeer. Zelfs sites, die zich normaal ver van muziek houden en die vaak amper weten dat Kendrick al langer dan twee platen meedraait, wijden hele pagina's aan dit “perfecte album”. Facebookvrienden, die van nature een antipathie hebben tegen hiphop, hebben nu een antipathie tegen Kendrick en delen daar hun mening in verhitte discussies. De aandacht, die aan dit album werd besteed, overschaduwde zowaar de zonsverduistering ruimschoots.

Hoe snel had iedereen zijn oordeel klaar. Ook wij waren er snel bij. En hoewel ik geen kwaad woord wil horen over onze review - hij is namelijk excellent en u moet hem lezen - wringt er bij mij toch iets. Want wij hadden geen perskopij gekregen. Het zou me trouwens verwonderen als Pitchfork er wel een gekregen heeft. En zij publiceerden hun recensie op krak dezelfde dag als wij. Met een luistertijd, die maximum een aantal dagen kan omvatten, werd hier een oordeel geveld. Net zoals onlangs over de nieuwe Björk, die ook al vervroegd werd gedropt. En dat album van d’Angelo kwam ook geheel onverwacht uit de lucht vallen.

Zou daar geen marketingstrategie achter zitten? Dit kan toch geen toeval meer zijn! Mijn vermoeden is dat de muziekindustrie het internet op snelheid wil pakken. Dankzij het internet kan iedereen tegelijk naar de muziek luisteren. Dat maakt de mening van de recensent al een stuk irrelevanter. Waarom een tekst lezen als je ook gewoon naar het album kan luisteren? Wat kan een recensent schrijven dat ik niet zelf beter kan horen?

Bovendien krijg je als recensent onder tijdsdruk de neiging een plaat het voordeel van de twijfel te geven. Als je enkele nummers nog niet helemaal top vindt of je twijfels hebben zich nog niet voldoende gekristalliseerd om ze gevat onder woorden te brengen, dan verzwijg je dat liever. Het zal je maar gebeuren dat jouw naam prijkt onder een negatieve recensie van wat achteraf een klassieker blijkt te zijn. Het internet vergeet namelijk niet.

Maar wie herinnert zich ondertussen nog de mening over de laatste David Bowie? Ook zijn verrassingsalbum zorgde voor een hype van een week, maar wat schreven recensenten er over? En zouden zij nog altijd hetzelfde schrijven als ze het album deze week opnieuw moesten recenseren? Luisteren zij sowieso nog naar dat album of is het ondertussen al vergeten?

Laten we ons wat terughoudender opstellen. Liever schreef ik een goed onderbouwde mening een paar weken later. De waan van de dag leest u maar op Facebook. Ze is niet interessanter dan de inhoud van een halve tweet: “OMG NEW KENDRICK LAMAR IS JAZZY!” of “OMG NEW BJORK SHE’S HEARTBROKEN”.

Net daarom is de recensie van één van onze jongere redacteurs het lezen waard. Joris slaagde erin om, ondanks de korte tijdspanne waarin ze geschreven werd, zijn research te doen en een oordeel te vellen dat het lezen waard is.

Chapeau daarvoor! Zelf verwacht ik mijn definitieve oordeel tegen ergens in mei klaar te hebben. Mag het, ja?

23 maart 2015
Kristof Van Landschoot