#JukeboxPaultje - Dr. Feelgood - She Does it Right (1975)

In de vakantie mag het tempo ietsje losser en maken we graag gebruik van andere bronnen. Daarom mag Modvader Paul Weller zijn favoriete platen citeren zoals hij dat in een recente Record Collector (voor Chris Catchpole) deed. Een weekje juke-box-paultje, een mens gemaakt van muziek.

Kwam nog een jaar voor de punkgolf uit en was de eerste hedendaagse plaat die Paul Weller zinvol in de oren klonk en van de sokken blies. Voor hem was de eerste helft van de jaren zeventig muzikaal gezien een woestijn waar zelfs in de verste verte geen oase zichtbaar was. Met bovendien een Engeland dat op apegapen lag: “I didn’t feel there was anything I could relate to in the charts or from any contemporary band.”

Behalve 'Down By The Jetty' van Dr. Feelgood dat nieuw klonk en fris aandeed. Hij zag de groep live aan het werk in de Guildford Civic Hall, net toen de plaat uitkwam en ook live was Dr. Feelgood een storm zonder aankondiging met een gitarist - Wilko Johnson - die onverstoorbaar en als een regelrecht Duracellkonijn alle hoeken van het podium bleef afstruinen terwijl hij onafgebroken de meest agressieve ritmegitaar doorheen de strakke, afgemeten rhythm ‘n’ bluessongs hakte: “He was fucking amazing, a great performer, a great guitarist and a great writer.”

Hij schreef r&b-songs, bekeken doorheen de eigen Engelse bril en met een onnavolgbare energie en dynamiek. Precies wat Weller en co nodig hadden in de barre midzeventiger jaren. Een voorzet op de nakende punkgolf. Of zoals Wilko Johnson zelf over She Does It Right’ zegt: "Three and a half minutes of proto-punk heaven".