Joris Roobroeck

Achtergrond

Voor we weer met een kater, vetter dan Garfield, de afgevallen naalden van de kerstboom uit ons vast tapijt zitten peuteren en ons nog amper kunnen herinneren welke goede voornemens we op nieuwjaarsnacht weer tegen beter weten in hebben gemaakt, hebben we voor u nog een hele resem eindejaarslijstjes van onze redacteurs en van echte en would-be BV's.

Hij is de jongste eindredacteur en waarschijnlijk ook de grappigste. Bovendien is hij iemand, dat, euh die al eens een foutje durft laten staan. Maar we zijn blij dat hij het viertal oude zakken vervoegd heeft. Omdat hij ons alert houdt; en jong ook een beetje. Maar ook weer niet te veel. En o ja, hij heeft iets met Tame Impala, dit jaar. Geen idee waarom eigenlijk.

 

 

De beste van het jaar

1. Tame Impala – ‘Currents’
2. Drake – ‘If You’re Reading This, It’s Too Late’
3. Blur – ‘The Magic Whip’
4. Kendrick Lamar – ‘To Pimp A Butterfly’
5. Viet Cong – ‘Viet Cong’
6. Royal Headache – ‘High’
7. Kurt Vile – ‘b’lieve I’m going down’
8. JME – ‘Integrity>’
9. Gengahr – ‘A Dream Outside’
10. Sports – ‘Naked All The Time’

Zelden zulke aanstekelijke drums en baslijnen gehoord als op ‘Currents’. ‘The Magic Whip’ zit al sinds zijn release vergrendeld in mijn autoradio en dat heeft niets met de software van mijn Volkswagen te maken. Als ik in de spiegel een neger zou zien, zou ‘To Pimp A Butterfly’ het album zijn dat mijn leven kan veranderen. Tot het zover is, blijft hij op vier steken. ‘Integrity>’ sloop in mijn lijst omdat Grime overal was en ik nu eenmaal een zwak heb voor het Britse timbre. En een titel als ‘Naked All The Time’, daar zakt mijn broek gewillig van af. Geweldige artiest ook trouwens.

Speciale shout-out naar de albums van White Reaper, Courtney Barnett, Ought, Steak Number 8, Vince Staples en - last but zeker not least - Young Thug. Meest onderschatte album van het jaar: Mark Ronson – en daar heeft mijn nummer één zeker iets mee te maken.

Amai, dat kon beter!

Door omstandigheden verzeild geraakt op een optreden van Bastille op Pukkelpop – daar hoef ik geen verdere uitleg aan te geven, lijkt me. Verrassend was dat Alt-J op datzelfde podium niet meer kon boeien, integendeel. Kanye West die het in één en dezelfde speech heeft over fruitsap, joints roken en president worden en het blijkbaar nog meent ook. Charlie XCX die tampons op de markt wou brengen waar ‘Sucker’ - de naam van haar album - op geschreven stond. Jamie xx die overal lof krijgt voor zijn nieuwe album, terwijl elke Jamie xx-fan meer dan de helft van de nummers al jaren kent. En de moeder van Dave Grohl, die in zijn jeugdjaren wat meer het belang van melk en calcium mocht benadrukt hebben.

Mocht ik de tijd kunnen terugspoelen

Dan zou ik de uitnodiging om Kawasi Washington te gaan bekijken in de AB nooit naast me neergelegd hebben, ook al kokhals ik wel eens, als ik een saxofoon hoor.

U hebt deze toch gezien?

Tame Impala had met hun clip voor The Less I Know The Better met voorsprong de beste clip van het jaar, maar vooraleer iedereen denkt dat ik over geen enkele andere band meer kan praten geef ik nog snel deze mee. Bijna even goed, maar iets goedkoper.

Straf live

1. Tame Impala – Pukkelpop (23/08/2015)
2. Raketkanon – Leffingeleuren (18/09/2015)
3. Nah – Big Next festival (12/09/2015)
4. JMSN – Trix (17/04/2015)
5. Fat White Family – Pukkelpop (22/08/2015)

Ja, Tame Impala. Daar zijn ze weer. Verder ook genoten van Alex G (Trix), James Pants (Woohah! Festival), LA Priest (AB), Kate Tempest (Trix), Salut C’est Cool (Botanique), Fat White Family (Botanique), Bad Breeding, Stuff. en The Sore Losers (allen Pukkelpop).

In de marge

De aanslagen op de redactieleden van Charlie Hebdo en de aanslagen in de Bataclan. Mensen met een mening en mensen die graag eens een optreden meepikken, worden genadeloos neergeschoten. Is het vreemd dat ik me dit jaar een beetje geviseerd voelde?

Coming up

Ik wens dat elke muziekliefhebber in 2016 de stem van Frances Quinlan (Hop Along) en Tina Halladay (Sheer Mag) mag ontdekken. Dat Damon Albarn na zijn soloplaat vorig jaar en zijn Blur-plaat van dit jaar ook volgend jaar op mijn eindejaarlijst mag pronken met een nieuwe plaat van Gorillaz. Dat de BBC Sound Of 2016 Award naar Nao of Ratboy moge gaan. En vooral: never give up rock ’n rolling aan alle concertgangers in 2016.