#JohnCale - The Velvet Underground - Sister Ray (1968)
John Cale, de immer creatieve kracht, is deze week het middelpunt van onze belangstelling. Eenentachtig is de kranige Welshman intussen al, maar nog altijd op zoek naar de spanningslijnen tussen experiment en mainstream, tussen klassieke patronen en nieuwe invalshoeken. Er is niet één John Cale, er zijn er diverse, die de estafettestok aan elkaar doorgeven. Wij zoeken er een paar uit deze week.
John Cale, terug naar de bron. Eindigen doen we met de langste track van de week. Ook een relatief late ontdekking, toen Luc Janssen het ergens in 1982 in 'Domino Deel 2' van Omroep Brabant de ether in flikkerde. Ook hier duurde het wel even eer we het als zeventienjarige noviet op zoek naar nieuwe horizonten helemaal "beet" hadden, maar we begrepen wel onmiddellijk dat hier iets "gebeurde". We hadden de backcatalogue van Lou Reed en John Cale al uitgespit en kwamen nu op het beginpunt met "all things Velvety".
Opnieuw een gigantische doos, die openging. Op Youtube poneerde iemand volledig terecht: "If you listen closely, you can hear the birth of Sonic Youth". Zij, Velvet Underground, maakteen noise alvorens de term bestond. The Velvet Underground verkende de rafelige randen van de rock-'n-roll en was niet te benauwd om hier en daar waarden en normen te breken. Hoezo, een popsong duurt drie minuten? Waarom moet alles in harmonie zitten op elk moment? Wablief, zijn er grenzen aan improvisatie?
Sister Ray is dan ook geen easy listening en vergt energie, maar het loont. Lou Reed verklaarde ooit:"Sister Ray was done as a joke - no, not as a joke, but it has eight characters in it and this guy gets killed and nobody does anything. The situation is a bunch of drag queens taking some sailors home with them, shooting up on smack and having this orgy when the police appear. Speaking of the guy who gets killed, you did hear the part in the third verse where the sailor gets shot and the only reaction is: 'Aw, you shouldn't do that; Don't you know you'll stain the carpet,' Didn't you? Just checking".
Lou Reeds meest zwarte humor, gekoppeld aan diens kunde als verhalenverteller. Lester Bangs beweerde ooit een oprechte punkrocker van een poseur te kunnen onderscheiden door de lp 'White Light / White Heat' uit de platenkast te trekken en te checken of de groeven überhaupt sporen van spelen vertoonde. Er wordt vaak beweerd dat in de sixties en seventies iedereen die dat album kocht, een groep startte. The Buzzcocks werd gevormd nadat Pete Shelley een advertentie plaatste voor muzikanten die wilden meespelen op Sister Ray. Nog een poging om de poseurs van de echten te onderscheiden.