Jeff Buckley - 'You And I'

Achtergrond

Hoeveel postume releases van Jeff Buckley kunnen we nog aan? In de nasleep van zijn jammerlijk overleden werd namelijk al behoorlijk diep in Buckleys archieven gedoken. You And I vormt niets meer of minder dan een compilatie leftovers. Bijzondere, alternatieve versies worden afgewisseld met soms ronduit fascinerende coverkeuzes. Maar daar blijft het eigenlijk bij.

Er is in wezen geen enkele legitieme reden om hierover de loftrompet af te steken. Dat Buckley bulkte van het talent was al van bij 'Grace' duidelijk. Met dat album, een regelrechte classic, schreef hij een fraai hoofdstuk moderne pop- en rockgeschiedenis. Dat debuut staat nog steeds als een huis. En er mag ook gezegd worden dat van de reeks postuum uitgebrachte releases vooral de Deluxe Edition van dat debuut een aardige inkijk in Buckleys werkproces gaf; gezien het nog meer bronmateriaal blootlegde en zo meerwaarde voor muziekfans creëerde.

En dan verscheen 'Sketches For My Sweetheart The Drunk'; een album dat, ondanks de zeer duidelijke blik op het leven na 'Grace', in de schaduw van de populariteit van dat debuut bleef. Deels wellicht omdat het onafgewerkt materiaal betrof, deels omdat Buckley zelf al eerdere opnames in het kader van een nieuwe release naar de prullenmand verwees.

Bij leven en welzijn liet Buckley een berg vaak ongestructureerd, materiaal na: demo's, oddities, radiosessies,... Noem maar op. Het gros van dat materiaal figureerde al op 'Grace Around The World' en 'So Real: The Songs Of Jeff Buckley', albums die grotendeels teerden op reeds zwaar gebootlegd materiaal.

En nu is er 'You And I', een release met slechts een paar door Buckley gepende songs: een alternatieve bewerking van de titeltrack van het debuut en Dream Of You And I; een ruwe radio-outtake, meer geraamte dan eigenlijke song, waar dit album aan opgehangen werd.

Verder vind je er vooral veel covers op terug. Passeren onder meer de revue: Sly And The Family Stone, The Smiths, Led Zeppelin, Dylan,... . Een bij fans gekende plejade aan inspiratiebronnen, gezien Buckley frequent zijn favorieten coverde. Eén van de hoogtepunten is het van Sly geleende Everyday People, waarvan de tekst veel zegt over Buckleys leven en werk: "My own beliefs are in my song".

Muziek was voor Buckley de allerhoogste noodzaak; dat blijkt uit het feit dat zelfs nu nog releases verschijnen met onuitgegeven materiaal. Op dit album horen we hem vooral solo aan het werk, hetgeen in enige mate de feel van intimiteit opwekt. 'You And I' laat vooral horen dat hij niet alleen over een fenomenaal vocaal register beschikte, maar ook de meest uiteenlopende muzikale bronnen aanboorde: folk (Just Like A Woman), blues (Poor Boy Long Way From Home), hardrock (Night Flight), cabaret (Don't Let The Sun Catch You Cryin'). En dat allemaal gebracht met een aandoenlijke, gracieuze flair.

Onmisbaar is het album niet. Wel is het een erg aardige en betekenisvolle aanvulling op 's mans catalogus.