#JahWobbleKiest - Jah Wobble, H. Czukay, J. Liebezeit - How Much Are They?

Baslegende Jah Wobble, pseudoniem van John Wardle, (ex-P.I.L. en voorman van de eigen Jah Wobble & The Invaders Of The Heart) orakelde: “I fucking love music, you know.” Hij mag dat deze week bewijzen aan de hand van zeven fragmenten.

Voor wie zich aan het eind van deze week toch nog afvraagt wie die dekselse Jah Wobble is, halen we graag de iconische new waveklassieker How Much Are They? (1981) uit de kast. Voor de oudere jongeren onder ons ook de tune, die Gust Decoster in de jaren tachtig gebruikte voor het rockprogramma ‘Vrijaf’ op woensdagnamiddag. Want in de jaren tachtig was er maar één plek waar je nieuwe en alternatieve muziek kon horen.

Wobble voelt zich thuis in vele genres: reggae, dub, wereldmuziek, postpunk, Arabische muziek, folk, ambient, pop, jazz en elektronische muziek. Hij werkte samen met internationale artiesten als The Edge, Primal Scream, Brian Eno, Sinéad O'Connor, Peter Gabriël en The Orb en hier dus ook met de  voormalige leden van krautrockers Can Jaki Liebezeit en Holger Czukay.

Vanaf 1980 bouwde Wobble het dubkarakter in zijn muziek verder uit. Met bekendste band Invaders Of The Heart, maar ook sporadisch met de hulp van voornoemden, combineert hij repetitieve dubbassen met Arabische melodieën, zwoele zangvocalen, Afrikaanse percussie en elektronische klanktapijten. In 1981 scoorde hij een hit met dit nummer, afkomstig van 'Full Circle'.

“Do you remember that time I sat down and you got up? / I do! / That ring of confidence will strangle when it slips.” Het klinkt mysterieus en dreigend. Of is het ironisch? De "ring of confidence" is een oude reclameslogan van Colgate. De tandpasta gaf de gebruiker een aura van zelfvertrouwen dat in de reclamespotjes echt als een ring rond het hoofd verscheen. "De tekst verwijst inderdaad naar die slogan", zegt Wobble. "Ik zag die ring of confidence altijd als een aureool – de persoon tegen wie ik spreek, doet alsof hij heiliger dan de paus is. De song is ontstaan in de studio, in de kelder van een Chinees restaurant in Soho. Twee meisjes op uitstap in Londen stommelden opeens die steile trap af. Ze waren behoorlijk stoned. Holger was iets aan het opnemen op de hoorn. Ze wezen naar de microfoons, vroegen wat dat was. Ik zei dat ze in een microfoonwinkel waren beland. Onze geluidstechnicus Mark Lusardi en assistent Lester waren zo wakker om meteen op “record” te duwen. De vraag hoeveel de microfoons kostten, werd de titel van het nummer. Het was allemaal grappig en onschuldig, al liepen ze enkele microfoons omver. Veel muzikanten en producers zouden boos zijn, als de sessie werd onderbroken, maar voor ons was het spontane inspiratie".

How much are they? werd opgedragen aan Ian Curtis van Joy Division, die het jaar voordien uit het leven was gestapt. "Dat was een suggestie van mijn vriend Angus McKinnon, die de hoes ontwierp, en ik vond het een mooi gebaar. Ik heb Ian helaas nooit ontmoet, maar bewonderde hem. Tony Wilson (platenbaas van Joy Division, nvdr) had me erg geholpen toen ik wegging uit PiL. Later leerde ik de rest van Joy Division kennen, heel correcte, nuchtere mensen. Ik kan het vooral goed vinden met Peter Hook. De bassisten zijn altijd de leukste lui."

Een new waveklassieker van formaat, if there ever was one, en perfect om de Wobble-week mee af te sluiten.