#ItsJazz - Mahavishnu Orchestra - Celestial Terrestrial Commuters (1973)

#ItsJazz - Mahavishnu Orchestra - Celestial Terrestrial Commuters (1973)

Bij Monty Python zouden ze zeggen: “And now for something completely different.” Jazz kregen we niet bepaald met de paplepel binnen. We zijn er eerder op gestoten en het was zeker geen liefde op het eerste gehoor. Maar de biblio- en mediatheken leverden ons genoeg studiemateriaal. En gaandeweg hebben we er ons een weg in gebaand en er een eigenzinnige collectie mee opgebouwd. Lou Reed zei het al: “If it has more than three chords, it's jazz.”

Heel vaak kwam de jazz tot ons via omwegen. En deze omweg werd gestart door Massive Attack, die al eens een jazzke sampleden. Zij gebruikten Billy Cobhams weergaloze Stratus-beat voor Safe From Harm en zo was onze nieuwsgierigheid danig geprikkeld en kwamen wij, iets verder gravend, bij Cobhams Mahavishnu Orchestra uit en dat klonk freaky genoeg om verder te verkennen. Op die manier leerden we het wilde en waanzinnige Celestial Terrestrial Commuters kennen.

Niet voor iedereen weggelegd en wij mogen/kunnen het thuis enkel onder de naald schuiven als wij alleen thuis zijn, want hier worden de drie huisgenoten en de kat knettergek van. Het is een behoorlijk kort nummer naar Mahavisnu-normen, maar het krijgt een hyperkinetische uitvoering, waarbij de maatsoorten en ritmes behoorlijk door de mangel gehaald worden.

Naar verluidt, moet het live ook behoorlijk geknald hebben, want de mix van jazz- en rockelementen was ongeëvenaard. De muzikanten (John Mclaughlin, Billy Cobham, Jan Hammer en Rick Laird) daagden elkaar onophoudelijk uit om telkens iets verder te gaan. Vreemd genoeg horen wij veel elementen terug van Radiohead op het experimenteelst ten tijde van de queeste naar anders en beter ten tijde van 'Kid A' en 'Amnesiac'. Thommeke had toen misschien ook Mahavishnu Orchestra onder de naald liggen. Bijna zeker van.

26 juli 2021
Laurens Leurs