inLandse Maatjes 47
Overlegcomité, sluiting van de zalen en de horeca, al dan niet een halve lockdown,... Het zijn geen fijne tijden. Gelukkig kunnen we eens goed rocken op de inLandse Maatjes van deze week en zorgt dat terug voor rust.
Lo-Lee-Ta - Inflatable Animals
Na Cubist Painting en Black Screen telt de Limburgse band Lo-Lee-Ta verder af naar een tweede ep die in het voorjaar zal verschijnen op FONS Records en ‘Artificial Light’ zal heten. Met Inflatable Animals borduurt de band verder op het donkere triphopgeluid dat gekenmerkt wordt door de ijzige zang van Marie-Laure Fazioli, duister gefluister van Benji Jame, rusteloze percussie en een crescendo van synths en gitaren. Het nummer bezingt een slopende liefdesrelatie, een duik naar de bodem zonder voldoende zuurstof om terug te keren. Het wordt een gewoonte, maar Lo-Lee-Ta weet opnieuw op een ethisch verantwoorde manier onze keel dicht te snoeren.
Muttons - What’s Your Name
Ze komen alle vier nog maar net van de middelbare school, maar Muttons weet met debuutsingle What’s Your Name meteen potten te breken. De jonge veulens hebben een hang naar de grunge van de jaren negentig en zanger Merijn heeft alvast een stemgeluid waar Eddie Vedder jaloers op zou kunnen zijn. De song rammelt zoals het moet en de energie spat ervan af. In minder dan drie minuten breken ze het kot af en de clip baadt in een heerlijk “Teen Spirit”-sfeertje. Alleen de cheerleaders ontbreken, gasten!
G.U.S.T. - Reign
Nog meer jong geweld vinden we bij G.U.S.T. Grappig toeval is dat zij begin dit jaar debuteerden met Wanna Know Your Name. Bijna dezelfde titel dus als de eersteling van de Gentenaars van Muttons dus, maar deze Turnhoutse band gaat nog feller tekeer. Het trio verwacht op 17 december een eerste ep en met Reign wordt de laatste tip van de sluier met een ruk verwijderd. Bonkende drums en een orkaan van gitaar rukken als een ijzige winterstorm aan je haren en doen de ribben in je borstkas rammelen. “Stop this reign”, schreeuwt Guus Van den Heuvel aan het eind en wij blijven groggy en murw gebeukt achter.
Air Mines - One At A Time
Blanc is dood, leve Air Mines! Jawel, tijdens de lockdown veranderde dit Gentse viertal van naam en werd er aan een eerste album gewerkt. Daarvan krijgen we nu een eerste proevertje en wat voor één! Ook deze jongelui bewijzen dat ze kunnen rocken, al duiken ze minder met de kop vooruit dan de vorige twee maatjes. One At A Time beukt de deur in met een drumsalvo en lijkt aanvankelijk perfect in het rijtje te passen, maar na een minuutje volgt een rustiger stuk dat later nog eens terugkomt en de song extra dynamiek geeft, telkens hij terug op gang getrokken wordt. Zowel single als album werden opgenomen in Number Nine Studios met als geluidstechnicus Sebastian Omerson (Absynthe minded, STAKE, The Van Jets). De mix en de productie was in handen van Hannes Cuyvers (Ramkot, RHEA, LANI) en het werd gemasterd door Mathias Stal (Jef Neve, Shtevil, Fabian Rasti). Eentje om naar uit te kijken dus!
WolfeWolfe - WLFRM
We gaan eruit met WolfeWolfe. Zo komen we weer tot rust. Haast staat immers niet in het woordenboek van dit duistere, Nederlandstalige project van auteur en muzikant Jonas Bruyneel (momoyo, Vincent Coomans) en klankmagiër Esther Coorevits (Noemie Wolfs, Jan Verstraeten). Aan een tempo van één single per jaar, negeren zij alle verwachting of strategie. Uit het hart, op de nacht gericht, lekker droef en radicaal eigenzinnig, dat is ook deze derde worp WLFRM [wolfraam]. Het nummer is een uitgesponnen verleidingsdans van zoekende mensen. Opnieuw zijn de breekbare stem van Coorevits, de Nederlandstalige tekst (die deels werd opgenomen in de poëziebundel 'Broedland' die op 7 maart verschijnt bij Uitgeverij Poëziecentrum), de minutieuze productie van Bruyneel en de melancholische klarinet van Hadewych van Den Eynde de basisingrediënten. En daarmee brouwden ze een bezwerend nummer.