In geuren en kleuren: Leffingeleuren (2)
Achtergrond
'It’s a Belgian festival, Jim, but not as we know it…'
Gezelliger dan Pukkelpop, properder dan Dour, vriendelijker dan Werchter en avontuurlijker dan de Lokerse: het dichtst tegen de herfst aanschurkende festival van ons land is meteen ook een van de mooiste. Hier zijn alvast opnieuw vijf redenenen om de laatste afspraak van de festivalzomer niet te missen.
‘It’s dance, Jim, but not as we know it’.
Anders Trentemøller is live niet meer de knoppendraaiende eenzaat van vijf à zes jaar geleden. Geruggesteund door een volwaardige – vijkoppige – band levert Trentemøller pakkende en afwisselende concerten af met nummers waarin nu eens echo’s van Ruichi Sakamoto en soundscapes à la The Yellow Magic Orchestra, dan weer referenties naar de new-wave pop van The Cure of de drone van Nine Inch Nails te horen zijn. Wij staan op de eerste rij.
‘It’s Tricky Jim, but not as we know it’.
Tricky werd intussen even vaak verguisd als met de grond gelijk gemaakt. En dat hebben we nooit echt goed begrepen. Zelfs de zogenaamd ‘mislukte’ platen van de man vonden wij hebbedingen. Net zoals bij Bowie zijn de Tricky’s ‘mislukkingen’ vaak interessanter dan de ‘pareltjes’ van de concurrentie. Om Bowie te parafraseren: wij hebben nog nooit een slechte plaat van Tricky gehoord. Ook Tricky verstaat de kunst om zichzelf opelke plaat opnieuw uit te vinden, en dat is op z’n nieuwe, ‘Adrian Thaws,’ niet anders. ‘s mans concert tijdens Couleur Café was sensationeel. Niet te missen.
‘It’s Aalst Jim, but not as we know it’.
Met ‘Little Heavy Burdens’ is Intergallactic Lovers helemaal terug uit het verre Reetveerdegem. De groep toont zich live slagkrachitger dan voorheen en Lara Chedraoui is nu echt helemaal ontloken als betoverende, charismatische frontvrouw. Intergallactic Lovers bereiken zo stilaan de top van hun mogelijkheden, en wie erbij is, prijst zich gegarandeerd gelukkig.
‘It’s Mauro Pawlowski Jim, but not as we know it’.
Mauro in een van z’n intussen ontelbare maar altijd herkenbare gedaanten. Hier in de rol van volbloed frontman, kicking and screaming als een duivelskind dat in een bad wijwater wordt gedompeld. U zal ogen en oren tekort komen. En het mooiste is wellicht dat zelfs deze bezeten versie van Mauro vòòr en nà het optreden gewoon weer met twee woorden spreekt. Is er geen belet?
‘It’s 16 Horsepower, Jim, but not as we know it’.
Meer dan vijftien jaar geleden speelde David Eugene Edwards Leffingeleuren plat met z’n toenmalige band 16 Horsepower. Met een nieuwe plaat - ‘Refractory Obdurate’ – onder de arm, komt Edwards, met Woven Hand, ditmaal, nog eens op bezoek. Live balanceert Edwards nog steeds tussen wijsheid en waanzin, tussen – hàrd – slaan en – een klein beetje – zalven. Wie niet weg is, is gezien.
Leffingeleuren vindt plaats van 19 tot en met 21 september in Leffinge. Wij hebben 5 (vijf!) duotickets te geef voor zondag 21 september met onder meer Admiral Freebee, Woven Hand en Tom McRae. Een simpele mail met als onderwerp 'Leffingeleuren' naar win@damusic.be kan al volstaan om er eentje in de wacht te slepen!