Ik droom niet meer van een Smiths-reünie
Achtergrond
Het is de droom van veel muziekliefhebbers: een reünie van The Smiths, één van de meest invloedrijke en unieke bands uit de popgeschiedenis. Voor velen volstaat het herenigen van zanger Morrissey en gitarist Johnny Marr. Want wat maakt de Smiths-liedjes zo mooi en uniek? De teksten van Morrissey over de belevingen van een jonge man die werden gezongen met oprechtheid en gemeend gevoel voor drama, en de geniale, muzikale composities van Marr, verpakt in onwerelds mooie en onnavolgbare gitaarriffs.
Morrissey speelt zijn hele solocarrière al liedjes van The Smiths en nu Johnny Marr sinds vorig jaar serieus het pad van singer-songwriter heeft gekozen, brengt ook hij ze ten gehore. Morrissey heb ik helaas nooit live gezien en zijn concert onlangs in Nederland liep ik mis. Ik had echter wel een kaartje voor Johnny Marr in de Tolhuistuin in Amsterdam. Het concert was subliem! Het blijft prachtig om Marr aan het werk te zien en zijn gitaarwerk klinkt ook in eigen songs als New Town Velocity en Easy Money fenomenaal. Maar de hoogtepunten waren toch de uitvoeringen van Smiths-klassiekers als Bigmouth Strikes Again, The Headmaster Ritual en There Is A Light that Never Goes Out.
Maar hoe mooi die uitvoeringen ook waren en hoe goed Marrs stemgeluid ook was, ze horen door Morrissey gezongen te worden. De stem, die je de liedjes laat voelen, ontbrak. Als je Morrissey’s live uitvoering van diezelfde liedjes hoort, ontbreekt het gitaarspel van Marr. Niemand kan zijn gitaarriffs naspelen. Zoals Noel Gallagher eens zei: “You can strum it on the guitar, but the guitar parts you can’t play!”.
En dus hopen de fans dat Morrissey en Marr zich herenigen voor die gedroomde Smiths-reünie, het liefst met drummer Mike Joyce en bassist Andy Rourke. Wetende dat die kans nihil is. Een paar jaar geleden hoopte ik ook nog op die reünie, maar bij nader inzien denk ik dat het beter is dat The Smiths niet meer bij elkaar komen. Niet voor nieuw materiaal en niet voor een tournee. Als Morrissey en Marr nieuwe liedjes zouden schrijven en opnemen zullen die niet slecht zijn, maar ze zouden qua magie en klasse niet kunnen tippen aan het oude werk. Live gaan beide heren ook beter hun eigen weg opdat wij tijdens de Smiths-liedjes altijd één van de twee missen en onszelf eraan herinneren hoe ongelooflijk goed en uniek die band was.