Hiphop 40: van 10 tot 1

Achtergrond

‘Hiphop is, hiphop leeft. Gebeurt. Beweegt. Hiphop neemt, hiphop geeft’. Deze bewerkte dichtregels van Jules Deelder (nachtburgemeester van Rotterdam) geven aan dat wat in poëtische termen te zeggen valt over jazz, eigenlijk ook voor hiphop geldig is. Al wordt dat laatste genre onnodig nog al te vaak stiefmoederlijk behandeld. Nog steeds neemt hiphop niet de plaats in die het zou moeten hebben. Het genre is razend populair onder jongeren, maar die moeten het maar vaak stellen met een handvol albums. Zo bizar veel hiphopoptredens zijn er nu eenmaal niet, al begint het tij stilaan wel wat te keren.

Hiphop mocht dit jaar maar liefst veertig kaarsjes uitblazen en dat vieren we. Terwijl iedereen de persoonlijke klassiekers vanonder het stof haalde, keken we weemoedig terug naar de tijden waarop dat ene hiphopnummer of album ons goedgemutst door het leven deed gaan. Het genre is al minstens duizend keer afgeschreven en minstens duizend en een keer terug uit het graf opgestaan. De hoogste tijd dus om vooruit te kijken naar toekomstige ontwikkelingen.

10. Your Old Droog (Coney Island – New York)

Klinkt als: Nas

Begin dit jaar zag de ‘Your Old Droog’-ep het daglicht, afkomstig van een onbekende rapper waarover nagenoeg geen informatie te vinden was. Geen videoclips, geen foto’s, geen optredens, gewoon: sterke hiphop. Al snel deed het gerucht de ronde dat Your Old Droog een hobbyproject van Nas was. En eerlijk: Your Old Droog heeft er verdomd veel van weg. Dezelfde stem, dezelfde flow en alles op dezelfde vintage New York-beats. Your Old Droogs soundcloud werd overspoeld met Nas-fans die maar al te blij waren met nieuw materiaal van de koning. Tot Nas in een interview op MTV volledig uit de lucht viel na een vraag over zijn zogezegde hobbyproject. De ballon was doorprikt. Your Old Droog bleek een bange, blanke man te zijn die liever niet voor de camera poseerde. Maar het mooiste aan dit verhaal is niet de hele Nas-historie, maar de muziek die hij brengt. Op 25 november kwam zijn debuut uit, op de voet gevolgd door Rolling Stone en andere hoog aangeschreven muziekbladen. Beluister zijn ep op zijn soundcloud of bestel zijn lp via iTunes en stap mee in de hype die Your Old Droog heet. De uitzinnige meute zuigt u wel mee in de slipstream.

9. Hawk House (Zuid London, Groot Brittanië)

Klinkt als: A Tribe Called Quest, Fugees, Digable Planets.

Dit trio is zowat het beste wat van over de Noordzee komt overwaaien sinds fish and chips. De onbetwistbare nummer één uit de UK-scene. En u weet ondertussen wat dat betekent: smeuïge, met de beat mee knikkende nummers overgoten met scherpzinnige teksten. Zware kost tekstgewijs, maar toch heel plezierig om naar te luisteren. De vergelijking met de Fugees is gemakkelijk, want we hebben hier ook te maken met twee kerels en één jongedame, maar we willen toch een bommetje werpen: we vinden ze beter! Ze zijn creatiever, poëtischer en hebben gewoonweg meer te vertellen. Nu nog hun eigen ‘The Score’ op de wereld loslaten en het broodje is gebakken. Dit jaar kwam hun debuutalbum ‘A Handshake For The Brain’ uit en die bestaat uit “experimenten”, “topics” en “interludes”. Benieuwd? Rep u als de bliksem naar hun iTunes-account en warm uzelf op met Tendal Tendencies, een nummer uit de vorige mixtape.

8. Bobby Shmurda (Flatbush / Brooklyn, New York.)

Klinkt als: een one hit wonder?

Stamp de deur van een club in of kom vijf minuten te vroeg naar een hiphopshow en je hoort Hot Nigga van internetsensatie Bobby Shmurda door de speakers knallen. De combinatie van een aanstekelijke beat – origineel van Lloyd Banks, stoere teksten over geweren en opgesloten vrienden, en een grappig dansje erbij zorgde voor maar liefst zevenendertig miljoen views op Youtube. De “Schmurda dance” werd al uitgevoerd door Beyoncé, Chris Brown en allerlei bekende basket- en rugbyspelers. En dan hebben we het nog niet gehad over de duizenden vines die gemaakt werden. Bobby Schmurda maakte dit jaar zoveel opschudding dat hij zomaar beatjes toegestuurd kreeg van Dj Mustard en als gast mocht opdraven tijdens shows van Jay-Z, Meek Mill en Raekwon. De volgende stap voor Bobby is bevestigen. Wij zijn benieuwd hoe Schmurda het hoofd boven water zal houden met al die media-aandacht, en we hopen dat het spreekwoord “Vroeg rijp is vroeg rot”, bij hem niet van tel zal zijn. Een contract bij Epic Records heeft hij al op zak, nu die plaat nog. Een klein voorsmaakje mochten we al ontvangen met zijn ep ‘Schmurda She Wrote’ (hieronder te winnen).

7. Wara from the NBHD (Brooklyn Raised – Atlanta Based)

Klinkt als: Mos Def, Pharrell

Hij zou zomaar je buurjongen kunnen zijn! Wara rapt over de liefdesperikelen, die elke bakvis wel eens overkomen, zijn vrienden die amper in hem geloven en af en toe ook over het harde leven in een wijk in Atlanta. Iets waar hij dankzij zijn vader en grotere broer van gespaard is gebleven. Zijn debuutalbum ‘Kidnapped’ is helemaal zelf gefabriceerd. Van de fijne pianoriedeltjes tot de kwieke drumpartijtjes. En dat allemaal door een jongen die perfect weet waar hij mee bezig is en waar hij naartoe wil. Wara heeft de capaciteiten om langzaamaan open te bloeien tot een robuuste eik in het genre, al heeft hij momenteel nog iets weg van een kamerplantje. Ook gezellig! Luister naar de telepathische drum en het swingende gitaarlijntje op Beige en trek de gordijnen open. De zon is namelijk aan het schijnen.

6. Little Simz (Islington, Groot-Britannië)

Klinkt als: SZA

Al groot in de UK en nu volgt beslist de rest van de wereld. Deze jongedame mocht al mee op tour met Schoolboy Q en liet onze monden openvallen van verbazing met haar ‘Age 101’-projecten. Met haar sappig Londens accent en puntige, rake flow vliegt ze niet alleen naar je keel, ze knijpt hem ook nog eens dicht. Ach, we laten begaan, alleen maar omdat we haar zo graag zien. Over naar de keel grijpen gesproken: haar stem heeft iets weg van Bart Simpson; en dat beseft ze zelf maar al te goed getuige haar bijnaam Bars Simszon. Woorden komen hier tekort om haar meesterschap te omschrijven, dus laten we de muziek u maar overtuigen. Geniet van Marilyn Monroe uit 2013, The Hamptons en E.D.G.E uit haar gelijknamige geweldige mixtape of kies zelf je favoriet en ga eens langs op haar bandcamp.

5. Pouya (Miami, Florida)

Klinkt als: Bone Thugs -N - Harmony, Twista

Discriminatie tegenover blanke rappers, het bestaat! Indien Pouya een zwarte rapper was geweest, het was hem al lang voor de wind gegaan. Over zijn talent bestaat er echter geen discussie. Zijn muziek is ijskoud, zijn flow puntig, snedig en met rake tempowisselingen. Pouya rapt geroutineerd op een beat zoals een aap slingert van tak naar tak. Er lijkt een plekje gereserveerd voor hem aan de top, maar toch heeft hij moeite om van de grond te komen. Zijn mixtape ‘Stunna’ van dit jaar was nochtans een schot in de roos. En ook zijn vriendschap met de Raider Klan en Michael Rocks van The Cool Kids zal hem beslist geen windeieren leggen. Een ideale kennismaking? Beluister Get Buck, en zie hoe een blank, schraal en langharig ventje de rapgame overneemt.

4. Mick Jenkins (Chicago, Illinois)

Klinkt als: een vreemde in “Chiraq”

Er stroomt hiphop door Jenkins’ aderen. Hij heeft veel gezien en gehoord in zijn thuisstad, maar het stereotiepe beeld van een Chicagorapper, die met geweren staat te wuiven, gaat bij hem niet op. Hij is creatiever. En dat bewees hij dit jaar met zijn mixtape ‘The Water(s)’. De kenmerkende jazzelementen bleven dezelfde, maar alles baadt in een onderwatersfeertje. Alsof alles opgenomen is op de bodem van het stedelijk zwembad. ‘The Water(s)’zou weleens de springplank kunnen zijn naar een krachtige debuutplaat. Aangeraden door Timbaland! Beluister Martyrs, zijn versie van de Chiraq-feiten of download ‘The Water(s)’ gratis op datPiff.

3. Zelooperz (Detroit, Michigan)

Klinkt als: Danny Brown

Er moet iets geks in het stadswater van Detroit zitten. Danny Brown heeft zelf voor zijn even gestoorde opvolger gezorgd en hem meteen laten tekenen voor zijn Bruiser Brigade. We hebben hier uiteraard nog te maken met een lightversie van Danny, maar toch kan je niet naast het talent kijken dat uit deze jongen stroomt. ’Help’ heet zijn onlangs verschenen mixtape. En laat dat nu net zijn wat Zelooperz nodig heeft: hulp. Hij is psychisch zo ziek als een vlieg met een strontvalling. Of zo doet hij zich toch voor. Hij blaft, raakt soms in ademnood en rapt terwijl zijn ogen wegdraaien in hun kassen. Bedenk hier de grime-invloeden bij, die Danny meenam van zijn avonturen in Groot-Brittannië en je kan je al een beeld vormen. Al zal het wel een heel donker beeld zijn. Beluister Plateau, zijn namedropper.

2. Bishop Nehru (Rockland County, New York)

Klinkt als: Joey Badass, Dizzy Wright, Doom

De kans is groot dat u deze al tegengekomen bent, maar we kunnen er niet over zwijgen. Bishop Nehru zal de komende jaren nog veel van zich laten horen, en dat deed hij dit jaar al met een collaboratie met Mf Doom: NehruvianDoom. Op die plaat klinkt Bishop nog een beetje onwennig, maar het feit dat Doom hem verkiest boven Earl Sweatshirt of Joey Badass zegt genoeg over het talent, dat de meester in hem ziet. De rapper is nog maar zeventien jaar oud en heeft, naast dit album, ook al twee mixtapes achter de kiezen. Bishop rapt over het gangleven in New York, over persoonlijke doelen in het leven maar ook over de kletsen die men van het leven ontvangt. Bemachtig het NehruvianDoom project via iTunes, en beluister hoe Bishop wijze levenslessen rondstrooit in het nummer Fickle Mind$.

1. Vince Staples (Long Beach, California)

Klinkt als: Kendrick Lamar, Ab-Soul, Isaiah Rashad

Vince Staples wordt niet alleen door de media gezien als de toekomst van de hiphop, maar ook door zijn collegarappers. In de beginjaren opgepikt door de Odd Future-bende, maakt hij ondertussen stilletjesaan naam voor zichzelf. Zo heeft hij dit jaar mogen samenwerken met Common op diens nieuwe album. En eerlijk is eerlijk: zonder Staples was dat album maar een mager beestje geworden.  Zijn teksten vertellen het verhaal van afwezige ouders, schotwonden, drugsproblemen, dode vrienden en ander minder fraaie vertelsels uit de “hood” van Long Beach. Beluister Nate uit de mixtape ‘Shyne Coldchain Vol 1’, een nummer over hoe hij ernaar verlangt een persoon te vermoorden en zo in zijn vaders voetsporen te treden. Of laat je wegblazen met zijn nieuwe, onlangs uitgekomen ep ‘Hell Can Wait’.

Lees ook de delen één, twee en drie van deze top.

Wij mogen Bobby Shmurda’s ep weggeven. Laat iets van je horen op win@damusic.be met als onderwerp “Schmurda” en de plaat is onderweg. Wel je adres niet vergeten te vermelden.