#HetHeiligeJaar2001 - Travis - 'The Invisible Band'

#HetHeiligeJaar2001 - Travis - 'The Invisible Band'

Als de Schotse band Travis in 1997 het door Steve Lillywhite geproduceerde debuutalbum 'Good Feeling' uitbrengt, bestaat de muziek vooral uit ongepolijste, puntige rocksongs waarvan All I Want To Do Is Rock, U16 Girls en Good Day To Die goede voorbeelden zijn. Noel Gallagher is fan waardoor Travis in datzelfde jaar in de UK met Oasis mee mag voor de 'Be Here Now'-tournee.

Voor de opvolger neemt Travis voor het grootste deel producer Nigel Godrich (Radiohead) in de arm en in 1999 is er dan de schitterende en sfeervolle opvolger 'The Man Who'. De liedjes zijn subtieler gearrangeerd, hebben verfijnder gitaarwerk en door de productie van Godrich doet de songs veel gelaagder klinken. Ook heeft frontman Fran Healy de soms rauwe zang achter zich gelaten en de zanglijnen veel melodieuzer aangepakt. Luister maar eens naar opener Writing to Reach You, The Fear en Why Does It Always Rain On Me? In Turn hoor je toch nog een vleugje van de oude Travis.

Na het succes van 'The Man Who' gaat Travis met alleen Nigel Godrich de studio's in om te werken aan “die moeilijke derde”, zoals ze die in muziekland noemen. Het album wordt opgenomen in twee studio's: Ocean Way Recording (Los Angeles) en AIR Studio's (Londen). Op 28 mei 2001 wordt het prachtige Sing uitgebracht als eerste single van dat derde album dat de titel 'The Invisible Band' meekrijgt. De albumtitel verwijst volgens zanger Fran Healy naar het feit dat Travis niet bekend is, maar wel bekende liedjes heeft, en ook naar het feit dat de liedjes belangrijker zijn dan de band die ze opneemt. Daar heeft hij een punt. Wederom heeft Fran Healy zijn songwriting weten te verfijnen en is het geluid van de band rijker geworden.

Sing is en blijft één van de mooiste liedjes ooit geschreven en de uitvoering is subliem: sfeervol en gelaagd gitaarwerk en een prachtig refrein. De mandolinepartij maakt het af. Even wonderschoon is het verstilde Dear Diary. Het werkelijk subliem gezonden couplet in het midden en de instrumentatie maken hiervan niet zomaar een liedje, maar een kroonjuweel. Het meer uptempo Side laat een rockende Travis horen maar dan veel melodieuzer. Healy's licht overstuurde gitaarpartij wordt subtiel aangevuld met Andy Dunlops effectieve gitaarloopjes.

Dergelijke gitaarloopjes vormen ook de basis voor het meer akoestische Pipe Dreams. Fun fact: toen bassist Dougie Payne het refrein hoorde, maakte hij een grapje. Het zorgde ervoor dat Fran Healy dat verwerkte in het laatste refrein. De zin “Or a couple of pipe dreams”, veranderde hij in “Or a couple of pints please”.

We kunnen alle liedjes wel benoemen, maar we laten ook nog wat over voor de lezer die het album voor het eerst gaat beluisteren. Wel willen we nog Last Train tippen. En oordeel dan zelf maar. 'The Invisible Band' is een meesterwerk. Het is met afstand het beste album dat Travis opnam en heeft de tand des tijds met gemak doorstaan. Daarom verdient het terecht een plek in deze reeks.

15 juni 2021
Gregor Dijkman