Herba d'Hameli
Achtergrond
'Girafes A Sibèria' is al het vijfde album van Herba d’Hameli in tien jaar. Afkomstig uit Barcelona, wordt de band evengoed beïnvloed door Catalaanse volksmuziek als klassieke prog (naar eigen zeggen Jethro Tull, Camel en King Crimson). Men zingt trouwens in het Catalaans. Noem Herba d’Hameli dus geen Spaanse groep.
Opener Miradors begint als vintage Genesis en daar zit de elektrische gitaar van Valenti Pinos zeker voor iets tussen. Steve Hackett is namelijk zijn grote voorbeeld. Toch is dit geen epigonenwerkje. Daarvoor legt de vermenging met folkelementen te veel eigen accenten. Een dynamische compositie die je aandacht moeiteloos weet vast te houden.
Ook in Avui Pollastre horen we vroege Genesis (periode ‘Nursery Cryme’) zonder te vervallen in een vlakke imitatie. Ocicis Per Una Llebre laat meer jazzrock horen in de gitaren en de Fender Rhodespiano. Toch ligt deze stijl de groep minder, want de dertien minuten zijn iets te lang naar onze smaak.
Het korte Girasol is een allusie op de melancholie van een nummer als In The Court Of The Crimson King, toen Greg Lake nog zong in de groep van Robert Fripp. De combinatie van zang, klassieke gitaar en mellotron roept in nauwelijks twee minuten een eigen wereld op.
De stijlbloempjes volgen elkaar in een sneltreintempo op tijdens de eerste vier minuten van Malastruc (Girafes a Sibèria) als de Tony Banksregisters helemaal opengetrokken worden. De weelderige klanken van hammond en mellotron wisselen af met de moog. Er wordt geleidelijk naar een climax toegewerkt volgens het Bolero-principe van Ravel.
‘Girafes a Sibèria’ door Herba d’Hameli is verschenen bij Musea Records.
30 november 2011