Guy Van Nueten: Nobele Onbekende?

Achtergrond

Nobele onbekenden vind je overal. Iedereen gebruikt toestellen met chips in, maar wie waren de mensen achter die kleine siliciumplaatjes? Of wie vond de ontploffingsmotor uit? Slechts enkelen onder ons weten het. En zo gaat het ook in de muziek. Sommigen groeien uit tot echte sterren en vaandeldragers van een generatie, terwijl de roem voor anderen beperkt blijft tot de kleine lettertjes in talloze cd-boekjes. Maar dat maakt hen daarom niet minder belangrijk.

Om "to the point" te komen: de meeste Belgen met slechts een matige interesse voor muziek kennen ongetwijfeld wel de Antwerpse groep dEUS. Maar wie kent de man die op enkele van hun platen de toetsen voor zijn rekening neemt? "Guy Van Nueten", zullen de echte fans in koor roepen. Maar de "casual listener" moet bij deze vraag meestal afhaken.

Naar aanleiding van de release van 'Merg', de eerste soloplaat van Van Nueten, zetten wij daarom even zijn meest memorabele (doch dikwijls onbekende) werkstukjes op een rijtje.

Laat ons beginnen bij het begin. The Sands, de groep rond pianist Guy Van Nueten en gitarist Michel Vanderhaegen, brengt in 1991 de single April & June uit en krijgt meteen een degelijke portie airplay op Studio Brussel. Eens getekend op het label Megadisc gaat het snel voor The Sands. Met Bill Janovitz achter de knoppen nemen ze in Boston hun debuutplaat op, die in 1995 uitkomt en meteen ronkende recensies vangt. In 1996 brengt de band het album '...And Other True Stories' op de markt, maar na deze plaat wordt het verdacht stil rond dit Turnhouts collectief.

Daardoor lijkt Van Nueten - hoe ironisch het in dit stukje ook is - wel bekender als "sideman" dan als oprichter van The Sands. In 1993 al speelde hij piano op Annie van Pink Flowers, de band van Bruno Deneckere. En ook op de release van 'Circus Bulderdrang', de absurdistische theatergroep rond Vitalski en de zijnen, speelt Van Nueten een nootje mee.

Jaren later mag hij aan dat bescheiden rijtje alsmaar meer namen toevoegen. Zo kent iedereen wel (al dan niet onbewust) zijn bijdrage aan Mediterranean Sea en Rags 'n' Run van Admiral Freebee, en aan onder andere Bridge Burner van Daan.

Op enkele platen weet Van Nueten dan weer een prominentere positie in te nemen. Zo laat hij als volwaardig bandlid van zich horen op beide platen van Chitlin' Fooks, de band van Pascal Deweze en Carol van Dyk. Maar zijn meest opvallende project is zijn samenwerking met Tom Barman voor het album 'Live' (verkocht onder het label Tom Barman - Guy Van Nueten): de weergave van de tour die beide heren samen deden. Het dubbelalbum bevat vooral uitgeklede dEUS-nummers en interessante covers van onder meer David Bowie, Captain Beefheart en Nick Drake.

En nu, op zijn laatste worp 'Merg', speelt Van Nueten zelf de absolute hoofdrol. Zijn eerste soloplaat bevat namelijk zeventien (hedendaags klassieke) solostukken voor piano, waarmee Van Nueten zich als klassiek geschoold pianist op bekend terrein begeeft. 'Merg' was de naam van een voorstelling van theatergezelschap De Roovers waarbij Van Nueten nauw betrokken was. De muziek op zijn eerste soloplaat is dan ook een voortzetting van de muziek die hij voor die voorstelling bij mekaar had gesprokkeld.

De plaat begint met Isomorfie nr.1, een verzameling van vier bij elkaar horende stukken. Deze verzameling behelst naast drie andere stukken ook Inventio 6 van J.S. Bach, een componist die de rode draad doorheen dit album vormt. Van zijn hand staan ook Sarabande en Allemande op de plaat. Na het alleenstaande Adagio niet in B vinden we wederom een verzameling van bij elkaar horende stukken. Dit keer is de titel gewoonweg Merg en kunnen we een centraal thema onderscheiden.

Dat Guy Van Nueten zich niet beperkt tot één genre, wisten we wel al langer. Maar keer op keer blijft hij ons verbazen met zijn vakmanschap. Nu eens steelt hij zelf de show, dan weer blijft hij in de schaduw staan. Maar hoe dan ook kunnen we zijn naam nu onderhand wel als een kwaliteitslabel van de Belgische muziek hanteren.

Guy Van Nueten is op donderdag 5 november live aan het werk te zien op De Nachten.

Foto: Julie Haelemeersch.