Gutterblood

Steeds meer bands bedienen zich van gesproken woord ter vervanging van zang in de muziek. Yard Act, SQUID, Dry Cleaning en vele anderen maken dat we er al helemaal aan gewend zijn. Gutterblood lijkt grotendeels beïnvloed te zijn door Public Service Broadcasting, die op het vroege werk historische geluidsfragmenten gebruikten. Maar de Schotse band probeert op meerdere vlakken aan die formule een hele eigen draai te geven.

De leden van Gutterblood komen uit verschillende muzikale windrichtingen. En dat is goed te horen op het gelijknamige debuut. De zeven nummers op deze plaat leiden ons herhaaldelijk langs progrock, metal en punk. Herhaaldelijk, want de achtbaan maakt talloze rondjes. Zorg dus dat je goed bent ingesnoerd.

De klanken zijn zonder uitzondering rauw en direct, maar een goede productie zorgt wel voor een vol geluid dat een enkele keer nog wordt verfraaid met een Hammondorgel. Alles gaat gepaard met een grote dynamiek. Zoals al gezegd, wordt er regelmatig zonder veel omwegen omgeschakeld van lo-fi naar hardere stijlen, waarbij het volumeverschil te voelen is tot in de botten. Dat leidt ook onvermijdelijk tot tempowisselingen die zo vaak voorkomen, dat ze na enige tijd wel veel van het geduld eisen voor wie hier niet aan gewend is. Voor hen is er in de vorm van het instrumentale blues-achtige No Charity dan wel weer een parel van een goedmaker.

De andere rode draad door het album, het gesproken woord, is een indrukwekkende mix van zeer uiteenlopende audiofragmenten en passende vocale gastbijdragen. De elementen zijn soms zo verrassend dat je in eerste instantie niet weet of je vandoen hebt met een historisch nieuwsfragment, een passage uit een dystopisch luisterboek of een geacteerd relaas in de opnamestudio. En ook hier wordt de sfeer alle kanten op gestuurd, van behaaglijk tot uiterst grillig.

Een kunstzinnig debuut dus van een zeer interessant gezelschap.