#GregDulliKiest - The Rolling Stones - Brown Sugar - 'Sticky Fingers' (1971

#GregDulliKiest - The Rolling Stones - Brown Sugar - 'Sticky Fingers' (1971

Huis van vertrouwen The Afghan Whigs is, mits enige onderbrekingen, al een hele wijl aan de gang en ondertussen grossiert voorman Greg Dulli ook nog regelmatig in projectgroepen, maar wat doet de man muzikaal tikken. 

'Sticky Fingers' was de eerste lp die Dulli zich ooit aanschafte. Greg Dulli hoorde Brown Sugar vaak op de radio en, eenmaal de smaak te pakken, raakte hij ook verslingerd aan Wild Horses en Sister Morphine. De plaat had een keure aan stijlen.

Oudere vrienden legden hem uit wat de subtekst van Brown Sugar was en die verboden betekenis sprak hem aan: “I loved The Stones. Whenever I saw them on TV, they were dangerous and emonic. They’re still one of my favourite groups.” De tekst gaat over slaven uit Afrika, die in New Orleans werden verkocht en verkracht door hun blanke meesters. Het onderwerp is behoorlijk serieus, maar door de manier waarop het nummer is opgebouwd, komt het over als een leuke rocker over een blanke man, die seks heeft met een zwart meisje. 

Mick Jagger schreef de tekst. Volgens Bill Wyman was het gedeeltelijk geïnspireerd door een zwarte achtergrondzangeres, genaamd Claudia Lennear, één van Ike Turners Ikettes. Zij en Jagger ontmoetten elkaar, toen The Stones in 1969 met Turner tourden. David Bowie schreef ook het 'Aladdin Sane'-nummer Lady Grinning Soul over Lennear.

De in Amerika geboren zangeres Marsha Hunt wordt soms ook aangehaald als inspiratie voor het nummer. Zij en Jagger ontmoetten elkaar, toen ze lid was van de cast van de Londense productie van de musical 'Hair', en hun relatie, een goed bewaard geheim tot 1972, resulteerde in een dochter, genaamd Karis.

Volgens het boek 'Up And Down With The Rolling Stones' van Tony Sanchez, zijn de slavernij en zweepslagen een dubbele betekenis voor de gevaren van het "overheerst" worden door bruine heroïne of "bruine suiker". Heroine wordt bruin, als je het kookt in een lepel. 

The Rolling Stones namen het nummer op in de muzikaal rijke, maar achtergestelde stad Sheffield, Alabama, waar Jerry Wexler van het label van de groep, Atlantic Records, de acts vaak naartoe stuurde. The Stones arriveerden op 2 december 1969 in Sheffield, bleven tot de vierde en gaven vervolgens op 6 december het noodlottige Altamont Speedway-concert, waar ze dit nummer voor het eerst live uitvoerden. Tijdens de show werd een fan doodgestoken door een Hell's Angel.

Tijdens de drie dagen in Alabama, namen The Stones op in de Muscle Shoals Sound Studios, die in mei 1969 werden geopend, toen vier muzikanten van FAME Studios vertrokken om een eigen bedrijf op te richten. Wild Horses en You Gotta Move kwam ook uit deze sessies, waardoor het een zeer productieve stop was. De engineer bij de Muscle Shoals-sessies was Jimmy Johnson, de producer-gitarist die één van de oprichters van de studio was. Rolling Stones-ingenieur Glyn Johns voegde overdubs toe in Engeland (inclusief blazers), maar hij liet de mix van Johnson intact. Johnson zegt dat Johns hem vanuit Engeland belde om hem te complimenteren met de mix.

Hoewel de song in december 1969 werd opgenomen, brachten The Stones het pas in april 1971 uit vanwege een juridisch geschil over royalties met voormalige manager, Allen Klein. De opnametechnologie was tegen die tijd vooruitgegaan, maar ze namen het niet opnieuw op, omdat de originele versie zo'n krachtige versie was.

Mick Jagger begon met het schrijven van het liedje, terwijl hij de film 'Ned Kelly' aan het opnemen was in de Australische outback. Hij heeft in een paar films gespeeld, waaronder 'Performance', 'Freejack' en 'The Man From Elysian Fields'. Jagger herinnerde zich in Uncut in 2015: "Ik schreef het midden in een veld, terwijl ik op een elektrische gitaar speelde via een koptelefoon, wat toen nieuw was."

Oorspronkelijk was de titel Black Pussy, maar dat was iets te direct en hij veranderde het in Brown Sugar. Dit was het eerste nummer dat werd uitgebracht op Rolling Stones Records, het dochterlabel van The Stones van Atlantic Records. Ze gebruikten de inmiddels beroemde tong als logo.

24 januari 2024
Laurens Leurs