#GregDulliKiest - PJ Harvey - The Whores Hustle And The Hustlers Whore
Huis van vertrouwen The Afghan Whigs is, mits enige onderbrekingen, al een hele wijl aan de gang en ondertussen grossiert voorman Greg Dulli ook nog regelmatig in projectgroepen, maar wat doet de man muzikaal tikken.
Voor Greg Dulli is deze PJ Harvey-plaat de soundtrack voor verandering. Aan het eind van de eerste periode Afghan Whigs en het begin van The Twilight Singers wist hij niet goed waar zoeken naar inspiratie. 'Stories From The City, Stories From The Sea' stak er in die periode ver bovenuit en hij speelde ze opnieuw en opnieuw: “The Whores Hustle And The Hustlers Whore holds the record together and has a peace to it. It was like a mantra for me and reminds me why I love The Pretenders”.
Polly Harvey verkeerde in die periode rond 2000 in een soort van rustige bui. Hoewel de kenmerkende feministische angst hier nog steeds grotendeels aanwezig is, is de muziek over het algemeen minder confronterend dan vroeger. Verschillende nummers - Good Fortune, A Place Called Home, One Line - grenzen aan pop. In feite zouden ze kunnen doorgaan voor iets abstractere Pretenders-nummers (You Said Something klinkt echt alsof Chrissie Hynde een gemuteerd countrydeuntje zingt).
Gezien de titel is het niet zo'n verrassing dat The Whores Hustle And The Hustlers Whore erin slaagt een overtuigend atonaal gitaarracket op te bouwen, maar verder is dit het enige nummer dat Harveys kenmerkende Captain Beefheart-achtige woede echt weergeeft (opnieuw: niet verwonderlijk, gezien de titel).
Andere hoogtepunten zijn onder meer Big Evil, dat zich concentreert rond een bijtende neo-psychedelische riff (een soort Paperback Writer dat dissonant is geworden), het hypnotiserend mooie This Mess We're In, een soort vroege Cure-pastiche uitgevoerd als duet met Thom Yorke van Radiohead, en het afsluitende We Float, een piano-gedreven ode aan het sluiten van vrede met je mislukkingen, die Harvey zingt met een zoetheid die bijna inspirerend is.