#God(deloos) - World Party - ...And God Said (1993)

De hoogste, die van hierboven, de man met de witte baard, ... Noem hem hoe je zelf maar wil. Geloof erin of niet. Maak ervan wat je wil. Deze week laten we enkele stemmen horen die er een eigen mening over hebben.

Met straatlengten voorsprong de kortste goddelijke track deze week – je kan het met zesentwintig seconden dan ook bezwaarlijk een song noemen – is van de hand van Karl Wallinger, de man die op 10 maart jongstleden het ondermaanse verruilde voor de Eeuwige Jachtvelden. Het Welshe popgenie overleed op amper zesenzestigjarige leeftijd en liet een discografie na waarin de kwaliteit overduidelijk primeerde op de kwantiteit.

Wallinger maakte als prille twintiger deel uit van Quasimodo, een band die niet veel later zou uitgroeien tot The Alarm. Op het moment dat die voormalige kornuiten een eerste ep uitbrachten en in het zog van U2 de wereld verkenden, werd Wallinger lid van een andere, veelbelovende band: The Waterboys. Die hadden in 1983 al één album op hun naam en tussen de opnamesessies door voor de ‘moeilijke tweede’, kwam Wallinger de rangen versterken en de groepssound verrijken als pianist en toetsenman.

Wallinger is te horen op ‘A Pagan Place’ en op ‘This Is The Sea’, de plaat met onder andere The Whole Of The Moon. Maar de uiterst vruchtbare en succesvolle samenwerking tussen Wallinger en opper-Waterboy Mike Scott evolueerde snel naar ongezonde rivaliteit, en in ’85 al scheidden hun wegen.  Wallinger richtte World Party op (genoemd naar één van de laatste Waterboys-songs waaraan hij meewerkte), dat voortaan het vehikel werd voor zijn eigen composities.

…And God Said staat op ‘Bang!’, de derde World Party-plaat. Uit de teksten blijkt dat het er in 1993 ook al niet zo best aan toeging in de wereld en dat Wallinger daar echt wel van wakker lag. In Is It Like Today?, destijds een radiohit in onze contreien, lijkt hij het Opperwezen al een eerste keer op te voeren in de tekstregels “How could it come to this / I'm really worried 'bout my creation.”

In de vierde track, het zesentwintig seconden durende interludium tussen What Is Love All About? en Give It All Away (met de even memorabele lijnen “Hypocrites and zealots are struggling for the throne / Kings and queens and presidents, younger than the Stones”), deed hij dat een pak explicieter: "And God said: 'Look after the planet / Look after the planet, look after the planet' / And God said: 'Look after the planet', but man said: 'Fuck you!'" 

Gek genoeg vermelden de hoesnota’s twee auteurs bij dit nummer, Karl Wallinger en Guy Chambers. Deze laatste was eveneens ex-toetsenman bij The Waterboys, maar is bekender als producer en spilfiguur van ene Robbie Williams. Die scoorde in 1997 een nummer-één-hit met She’s The One, een tip van Chambers, maar geschreven door Wallinger.

Aanvankelijk was die er niet mee opgezet dat iemand anders de pluimen opstreek van zijn werk, maar nadat hij in 2001 een tijdlang buiten strijd was na een hersenbloeding, gaf hij toe dat de binnenstromende royalty’s ervoor zorgden dat zijn kinderen nog steeds naar school konden gaan en hijzelf zijn studio niet hoefde te verkopen.