Glimps 2011: Het hokjesdenken voorbij
Achtergrond
Eigenlijk had de stad Gent wel nood aan een festival als Glimps. De vele kleine zalen slaan eindelijk de handen in elkaar om een middelgroot showcasefestival op poten te zetten en daar zijn wij blij om. Een zestigtal namen, de één al bekender dan de ander, moeten muziekliefhebbers proberen te overtuigen tijdens de twee drukke avonden.
Over the Bony King of Nowhere, School is Cool en Steak Number Eight hoeven we hier niet te schrijven. Het drietal is vooral aan de affiche toegevoegd om door buitenlanders ontdekt te worden. Interessanter is een band als I Am Oak, die dit jaar nog met 'Oasem' hun tweede langspeler op de wereld loslieten. Het stemgeluid van Nederlander Thijs Kuijken zweeft ergens tussen Jim James (My Morning Jacket), Zach Condon (Beirut) en Isbells en zit soms prachtig ingebed in dromerige, intimistische songs.
Gudrid Hansdottir is dan weer een van de Ijslandse exploten van de afgelopen jaren. Bij bosjes kwamen ze ons land aandoen en singer-songwriter Hansdottir is één van die dames die met zachte folkpop zedige, sferische plaatjes schept.
Een andere interessante naam is Sarah Ferri. De dame, die enkele jaren geleden nog Jonge Wolven won, werd vorig jaar door de Standaard nog als één van de beloftes getipt voor 2011. We zagen haar ooit in onze eigen living een gezellig uurtje vullen met eenvoudige liedjes en zijn ervan overtuigd dat ze de laatste jaren alleen maar gegroeid is. Verwacht je hier aan een toffe dame die, vanachter haar piano of gitaar, liedjes brengt waar het woord "fijn" uitstekend bij past.
Great Mountain Fire klinkt dan weer een heel stuk vrolijker. Op hun eerste langspeler ‘Canopy’, haspelen ze flukse popsongs aan elkaar. Elektro met leuke grooves, dat moet het zowat samenvatten. Rrose Sélavy klinkt bijvoorbeeld als een lacherig stuk kitsch, maar blijft om één of andere reden toch aardig overeind. Misschien toch eens gaan kijken naar dit Brussels collectief.
Het Frans–Belgische Applause golft tussen optimisme en melancholie. Een stem die Jeff Buckley achternaholt, netjes uitgekiende en gevarieerde arrangementen waarin de bas de cadans aangeeft en licht aanstekelijk wat betreft de groove.
Blaudzun kennen wij van de aardige animatieclip bij het nummer Loveliesbleeding. Muzikaal verkent Blaudzun gekende, radiovriendelijke poppaden en baadt het wat in de sfeer van een band als I Am Kloot, maar dan met een ander stemgeluid. Blaudzun oogstte heel wat lof met zijn titelloze debuut, maar live hebben we de band nog niet leren kennen.
Deense bands doen het de laatste jaren goed en daar zal hun eigen showcasefestival SPOT ook wel voor iets tussenzitten. Er is ook wel degelijk kwaliteit te vinden. From Sarah klinkt bijvoorbeeld typisch Scandinavisch: lichtmelancholisch, dromerig en toch met een zekere stevigheid. Demons is bijvoorbeeld een mooi uitgebalanceerd nummer: niet vernieuwend, maar gewoon schone muziek.
De Finse zangeres Mirel Wagner leunt dan weer dicht aan bij dat andere Deense talent, Agnes Obel, dat het laatste jaar door de boxen schoot, maar ruilt piano en strijkers in voor een eenvoudige gitaar. In de lijn van Lisa Germano maakt ze de meest eenvoudige liedjes, die live wel eens door de mand zouden kunnen vallen, maar op plaat toch een zeker mysterie uitademen.
Uit Zwitserland komt ook Pamela Méndez naar Glimps gespoord. We horen een vrouw met een stem die tussen Anouk en Adele schommelt. Haar nummers hebben nog niet de oorstrelende aaibaarheidsfactor van laatstgenoemde dames, maar wie weet ontwaren we in haar set wel hier of daar een mogelijke uitschieter.
Wondermooi Duystermateriaal maakt ook Sleepingdog, ofte Chantal Acda en Adam Wiltzie. De intimistische, ijzige liedjes en minimale begeleiding roepen weidse landschappen op, waarvan je toch een klein beetje ineenschrompelt. Perfect materiaal om naast je hond in slaap te vallen.
Om baarden te zien moet je dan weer naar Touchy Mob gaan kijken. Een gitaar, een baard en een stem doen ons al snel verwijzen naar William Fitzsimmons of Phosphorescent, al blijft het daar voor de jongeman uit Denemarken niet bij. In onze zoektocht naar materiaal, hoorden we ook experimenteler geweld zoals Crooked Lust, waarin elektronisch gepluk de bovenhand krijgt.Benieuwd of Touchy Mob live de vergelijking zal doorstaan met zijn baardgenoten.
Benieuwd ook of Glimps zal brengen wat een showcasefestival hoort te brengen: kwantiteit, kwaliteit, ontgoochelingen en verrassingen. Tot vrijdag en zaterdag!
Win je tickets voor Glimps hier.
13 december 2011