Glauque - 'Glauque ep'

Glauque - 'Glauque ep'

In het centrum van Namen vloeit het groenblauwe water van de Samber langzaam in de Maas. Glauque bewijst op zijn eerste ep hoe opwindend vermenging van verschillende muzikale wateren kan zijn.

Het Naamse kwintet Glauque (een adjectief dat zowel blauwgroen als zwaarmoedig) betekent is ten zuiden van de taalgrens en bij de onderdanen van president Macron al lang bekend als een van de opwindendste Waalse uitvindingen sinds de saxofoon. Ze schitterden al op Dour, Cabaret Vert, Couleur Café Les Ardentes en Francofolies, tot in Canada toe.

Toch bestaat de groep nog maar een paar jaar. In 2018 debuteerde het vijftal met de single Robot en werden ze na Saudade tweede in Concours Circuit, een talentenjacht van Court-Circuit, een koepelorganisatie van concertorganisatoren. Met Plane en ID8 volgden nog twee singles in 2019 en 2020 en nu is er hun eerste ep.

Daarop prijken alle eerder uitgebrachte singles en toont het collectief, bestaande uit Louis Lemage (21), rapper, Baptiste Lo Manto (26), percussionist en toetsenist, Lucas Lemage (28), toetsenist, Aadriejan Montens (23), toetsenist en gitarist en Aaron Godfroid (21 jaar), achtergrondzanger, zich als een band die er in slaagt om rock, hiphop en zelfs ambient met elkaar te vermengen tot een opwindend geheel.

Denk aan een mengeling van Justice, Modeselektor, Trentemøller en M83 en – aan Vlaamse kant – Beraadgeslagen. Een ongrijpbaar geheel dus dat er toch in slaagt om met zijn eigen geluid te overtuigen.

De ep start met een korte intro, maar het is pas vanaf de even korte duik in een club ergens in de Parijse banlieus, Vivre dat we op het puntje van onze stoel gaan zitten. Wij zijn hoegenaamd geen fan van hiphop of electro, maar deze bonker zou gerust een paar minuten langer mogen duren. Wat een energie!

Gelukkig rekt Robot het feest met opnieuw een niets ontziende mix van hiphop en electro waarin Louis zich even Jacques Mesrine (een beruchte Franse misdadiger) waant.

In ID8 worden we de avond na het feestje wakker in een metrostation dat stinkt naar pis en waarin trage voetstappen echoën tegen de binnenkant van onze schedel. We zijn door iedereen verlaten. Is er een uitweg anders dan een sprong vanaf het balkon van de derde verdieping?

Ja, want met Plane kruipen we weer recht. “Réveille-toi, regarde devant toi” ordonneert Lemage en hij en zijn maten sleuren je terug mee de club in. Je kan nog lang genoeg genieten van stilte en rust als je dood bent.

Glauque maakt zijn eigen naam waar op dit donkere visitekaartje. Het ging al snel voor hen in Wallonië en Frankrijk, maar nu moet ook Vlaanderen voor de bijl. Wij legden alvast deemoedig het hoofd op het kapblok.

2 april 2020
Marc Alenus