Glass Museum - Call Me Names

Alweer zet Glass Museum een stap in een iets andere richting.

En meteen krijgt het nummer een heel andere dimensie. Want op Call Me Names is er namelijk een stem aanwezig. Een stem, die aanvankelijk spreekt, maar iets verder ook zingt. De basis van subtiele pianotonen en karakteristieke drums, aangevuld met de bas, die ook pas voor de derde plaat wordt/werd ingezet, maakt van deze single een song met  verwijzingen naar hiphop en rnb, zonder in platitudes te vervallen. Het is duidelijk dat Glass Museum risico's heeft genomen voor de derde plaat. En die risico's lijken ook vruchten te zullen afwerpen. 

Check hieronder de video van de hand van Super Tchip, waarbij je ziet hoe het design van deze song wordt aangebracht op de brug onder de Ring in Anderlecht.