#GitaarInDeTekst - Radiohead - Anyone Can Play Guitar (1993)
De oude Grieken kenden al de kithara en de gitaar heeft de afgelopen decennia een bepalende rol gespeeld in rockmuziek, as we know it. Deze week citeren we songs waarin de gitaar ook een rol meekreeg in tekst en/of de uitvoering.
Een vroege Radiohead-song uit 1993 en de tweede single ooit en van debuut ‘Pablo Honey’, dat door velen beschouwd wordt als één van de zwakste platen uit de rijke carrière die ternauwernood werd gered door de superstatus van die andere single Creep. Maar het is natuurlijk niet erg eerlijk om te vergelijken met monumenten als ‘The Bends’ (1995) of ‘OK Computer’ (1997). Op een debuut klinkt al vlug de zoektocht of gebrek aan ervaring door. De gemiddelde leeftijd van een radiohoofdje zat ergens vooraan tot midden de twintig.
Anyone Can Play Guitar is een sneer naar ongeoefende gitaristen die de kortste weg zoeken naar rockstardom, waarbij Jim Morrison wordt gehanteerd als archetype rockster: “Grow my hair I am Jim Morrison / Grow my hair, I want to be want to be, want to be Jim Morrison”. Yorke drukt de onvrede uit met de mythische status, die Morrison kreeg na zijn onfortuinlijke overlijden in 1971.
Producer Paul Kolderie: “We rounded up everyone in the studio. All five band members, Sean and I, the studio owner, the cook – and gave each person a guitar. Everyone got assigned their own track, and they could do whatever they wanted. The idea was to live up to the title: anyone can play guitar. So they did, and we made it into a little sound collage at the beginning.” Om het geheel nog te versterken sloeg Jonny Greenwood met een forse verfborstel op de snaren van de Fender Telecaster. Dit soort interventies werd een handelsmerk van Greenwood, die altijd op zoek ging naar de grenzen van het gebruik van de gitaar, die dan ook vaak niet meer klonk als een gitaar. Hij legt zelf uit: “I don’t know any guitar scales. Well, I know one major one – that’s it – and l just move up and down the neck depending on what modes I want. But you can get by with just chords. Rather than being able to play two thousand notes a minute, I can play an E chord anywhere on the neck, and that’s more interesting, I think.”