#GetoetstEnWel - Ben Folds Five - The Battle Of Who Could Care Less (1997)

Pianoriedels die bepalend zijn voor een nummer, gekoppeld aan welbepaalde herinneringen. Er zijn er heel veel, maar deze pianistieke toetsen doen het voor ons nog altijd.

1997 was vooral het jaar van 'OK Computer' en 'Urban Hymns' en Daft Punk. Die platen waren letterlijk en figuurlijk, overal. Maar er was ook piano in de brute triovorm van Ben Folds Five die met tweede plaat 'Whatever And Ever Amen' met een simpele bezetting van piano, drums en bas indruk maakten. De piano rolt van voor tot achter en steekt af tegen al de post-grunge-gitaarrock die bon ton was. Grappig, harmonieus en bij momenten pittig en in de geest van wat Todd Rundgren ook graag al eens rondstrooide. 

Voor een keer kwam alle heil niet uit Seattle, maar uit North Carolina. Een song over cool zijn. Bassist Robert Sledge legt het uit: "With The Battle Of Who Could Care Less, that was about the attitude in Chapel Hill, like it's a competition who can be cooler and more indifferent. That was definitely a shared frustration between the band because like for me, I'm always striving to play really well and expand myself, but that's just not cool, at all." 

We zijn Ben Folds blijven volgen en hij zal niet vlug hip scoren zoals hij in 1997 deed, maar wel staat hij garant voor to he point, straffe songs en klasserijk pianospel. Tien op tien voor de meerstemmige “tu tuuu du du duuuu’s”, trouwens die ons nog altijd instant goedgeluimd maken.