Geslaagde soul en nostalgie
Achtergrond
We selecteren deze week weer eens op hoes. We kozen drie nostalgische exemplaren en twee met een donkere medemens die ons erg vriendelijk toelacht. We zullen het alvast verklappen: voor het eerst gaan er drie van de vijf platen uit de platenbak in de platenkast.
Bai Kamara JR - 'This is Home' (Lion Mountain/PIAS)
In de liner notes staat dat er geen preproductie, clicktracks en overdubs aan deze plaat te pas kwamen om ze intiem en spontaan te laten klinken. Voor één keer delen we het enthousiasme van het cd-boekje: dit is een fijne, zachte, spontane en vooral warme plaat. De teksten gaan weliswaar nogal eens over liefde, haat en oorlog. Kamara's gitaar en herkenbare stem staan centraal, en de occasionele cello, bas en percussie zijn de perfecte kruiding. We kijken al uit naar een vervolg.
Fetsum - 'The Colors of Hope' (Sonar Kollektiv)
Wow! Opener Say Who You Are blaast ons werkelijk van onze sokken. Die prachtige gitaarsound (het heeft wat weg van Neil Young op 'Zuma'), ingehouden drums, sfeervolle achtergrondgeluiden,… En dan die troostende en tegelijk gedreven stem. Vocaal ligt het eigenlijk nog vrij dicht tegen het beste van Kings of Leon, al is dat een vrij manke vergelijking wat al de rest betreft: deze songs zijn erg genuanceerd gearrangeerd en Fetsum heeft een stembereik dat ook reggae (Emotional Android) en wat we gemeenzaam wereldmuziek (Letters from Damascus en Birth of a River echoën een beetje Ali Farka Touré qua arrangement) zouden noemen aankan. Toch horen we hem het liefst als soulzanger. Hopelijk pikken de fans van Ray LaMontagne deze man op en is hem een lange carrière beschoren.
Dick Brave & The Backbeats - 'Rock & Roll Therapy' (Sony Music)
Het mooie hoesje ademt brillantine, jukeboxen en meisjes die je op rollerskates een milkshake komen brengen. Brave herwerkt - vermoedelijk naar het voorbeeld van Richard Cheese - een pak recentere (hard)rockklassiekers tot van die typische maar al te vaak clichématige rock-'n-roll. De arrangementen zijn nogal eens te afgelikt. Bruno Mars' Just The Way You Are, Adeles Rolling In The Deep en zelfs No One Knows van QOTSA krijgen een make-over, maar meer dan curiositeitswaarde heeft deze plaat toch niet.
Sierra Leone's Refugee All Stars - 'Radio Salome' (Cumbancha)
"Reggae sounds the message", klinkt het op deze plaat. De boodschap van liefde, optimisme en rechtvaardigheid klinkt des te waarachtiger uit de mond van deze vluchtelingen uit Sierra Leone. De plaat gaat echter veel breder dan reggae alleen. Deze wereldmuziek klinkt gelukkig goed en niet al te gepolijst. Liefhebbers van het genre zullen zeker snoepen, maar of er nieuwe zieltjes mee gewonnen zullen worden valt te betwijfelen.
The Primitives - 'Echoes and Rhymes' (Elefant)
Het hoesje met de blonde Tracy Tracy lijkt zo uit de jaren zestig te stammen. De groep zelf ontstond ergens eind jaren tachtig en brak niet echt veel potten (of kent u hen wel?) en brengt na ettelijke jaren gesplit te zijn een plaat uit met diverse covertjes van iets minder bekende songs in een nogal inwisselbaar en snel vergeten jasje van licht overstuurde gitaren. Niet slecht maar snel vergeten.