Gelukkige verjaardag, Kate Bush

Vandaag wordt ze vijfenzestig en mag ze officieel met pensioen.

Met de regelmaat van de klok worden we dezer dagen geconfronteerd met het heengaan van tieneridolen, maar Kate Bush is gelukkig nog altijd onder ons. Sinds haar twintigste heeft ze ons verblijd met heel wat onsterfelijk mooie nummers en albums en toch slaagde ze er altijd in om een enigma te blijven. Ze ondernam maar één tournee. Die duurde zes weken en vond plaats in april en mei 1976. Pas in 2014 zou ze weer tweeëntwintig keer optreden. Elk van die shows vond plaats in de London Hammersmith Apollo. En ook daar zou ze haar eigenzinnigheid onderstrepen door zeker niet alleen de hits te spelen, maar wel een eigenzinnige selectie van songs.

Bush bracht tien albums uit. We maakten onze eigen dwarse selectie en wensen haar een gelukkige verjaardag!

1. The Man With The Child In His Eyes (‘The Kick Inside’, 1978).

Hoe moeilijk het ook te geloven is, Bush zou dit prachtige nummer geschreven hebben op de leeftijd van amper 13 jaar. Toen was ze al twee jaar nummers aan het schrijven. Toen ze zestien was, nam ze het op onder het toeziende oog van David Gilmour van Pink Floyd en Andrew Powell. Lang werd gedacht dat het over Gilmour ging, maar in 2010 verkocht voormalig presentator Steve Blacknell de originele, handgeschreven lyrics en beweerde hij dat het lied over hem ging.

2. Kashka From Bagdad (‘Lionheart’, 1978)

In november van hetzelfde jaar dat haar debuut uitkwam, bracht Bush al haar tweede album uit. Er werden drie singles uit de plaat getrokken, maar wij kozen voor Kashka From Bagdad, een nummer waarop haar oudere broer Paddy te horen is in de achtergrondzang en op strumento da porco, een soort citer. Bush zong Kashka From Baghdad live aan de piano in Ask Aspel, een tv-show uitgezonden door de BBC in 1978. Het nummer stond ook op de setlist voor de Tour of Life in 2014.

3. Army Dreamers (‘Never For Ever’, 1980)

Na het verschijnen van de ep ‘On Stage’ met vier live songs op, verscheen in september 1980 de derde studioplaat van Kate Bush. De derde single daaruit was de eerste waarvan wijzelf de videoclip zagen. We zaten toen bij onze grootmoeder en ik kon mijn ogen niet van het scherm houden. Ik was toen twaalf en wist niet wat ik zag. De clip begint met een close-up van Kate Bush, gekleed in donkergroene camouflage, die een kind vasthoudt. Ze knippert synchroon met gesamplede geluiden van een machinegeweer dat geladen wordt. De camera zoomt uit en laat zien dat Bush een kind met wit haar op schoot heeft. Het kind loopt weg en komt terug in militair gevechtsuniform. Bush en verschillende soldaten (van wie er één "KT8" of "KTB" op de kolf van zijn geweer heeft gezet: "KTB" was een monogram dat Bush in het begin van haar carrière gebruikte) banen zich een weg door het bos, te midden van explosies. Naarmate het nummer vordert, reikt Bush naar de kindsoldaat, maar hij verdwijnt. Tenslotte wordt een van de soldaten opgeblazen. De singleversie eindigt met een “koud” einde terwijl de albumversie uitfadet.

4. Night Of The Swallow (‘The Dreaming’, 1982)

Bush haar vierde album kreeg vreemd genoeg het label “experimenteel” mee. Alsof de vorige albums hapklare brokken waren geweest. Persoonlijk vinden we het nog altijd haar beste plaat. We kiezen voor een song die enkel in Ierland een single was, waarschijnlijk omwille van het gebruik van folkelementen als de uilleann pipes (Ierse doedelzak), tin whistles en folkviool. Commercieel leek Bush uitgezongen in 1982, maar daar zou later nog verandering in komen. Ons gaf deze plaat vooral een extra reden om ze te koesteren.

5. Waking The Witch (‘Hounds Of Love’, 1985)

Voor haar vijfde album nam Bush de tijd. Ze begon er al aan in 1983, maar het kwam pas uit in september 1985. Met tophits als Running Up That Hill en Cloudbusting wordt het beschouwd als een van haar beste platen, maar leg het naast ‘The Dreaming’ en eigenlijk zal je dan merken dat het zeker zo experimenteel was, zeker het tweede deel dat de naam ‘The Ninth Wave’ meekreeg. Dit nummer was geen single, maar kreeg wel een clip en stond elke avond in de Hammersmith Apollo op het programma.

6. This Woman’s Work (‘The Sensual World, 1989)

Dit nummer ging eigenlijk het album vooraf. Bush schreef het voor de film ‘She’s Having A Baby’ van John Hughes. De tekst gaat over gedwongen worden om een ​​onverwachte en beangstigende crisis het hoofd te bieden tijdens de bevalling. Hughes gebruikte het lied tijdens de dramatische climax van de film wanneer Jake (Kevin Bacon) erachter komt dat de levens van zijn vrouw, Kristy (Elizabeth McGovern), en hun ongeboren kind in gevaar zijn. Terwijl het nummer speelt, toont een montagereeks van flashbacks het paar in gelukkige tijden, afgewisseld met beelden van hem die wacht op nieuws over Kristy en de toestand van hun baby.

Later kwam het nummer ook terecht op ‘Director’s Cut’, een album uit 2011. Het werd o.a. ook gebruikt in ‘The Handmaid’s Tale’, maar dat had niet hetzelfde effect als het gebruik van Running Up That Hill in ‘Stranger Things’.

7. And So Is Love (‘The Red Shoes’, 1993)

Het zevende album van Kate Bush, was het eerste dat ze digitaal opnam. Iets wat ze zelf betreurde en daarom zeven van de songs opnieuw opnam met analoge tapes voor ‘Director’s Cut’. Op de plaat waren heel wat gasten te horen waaronder Nigel Kennedy, de eigenzinnige violist, Prince en Eric Clapton. Hij speelde mee op deze single. Het is zeker niet onze favoriete plaat en wellicht ook niet die van Bush, want hierna zou ze een pauze inlassen van twaalf jaar. Toch verkocht de plaat goed. Ze haalde in haar thuisland platinum.

8. Sunset (‘Aerial’, 2005)

Na een pauze van twaalf jaar kwam Bush terug met een dubbelalbum. Haar eerste. Ze had zich gewijd aan de opvoeding van haar zoon Bertie (waarnaar ze een song vernoemde). Op de cover van het album lijken kleine eilandjes met bomen te staan aan de einder in een zee van honing, maar in feite is het een afbeelding van “waveform” van de zang van een merel. Wij kiezen voor Sunset waarin ze de cover verklaart.

9. Flower Of The Mountain (‘Director’s Cut’, 2011)

Het negende studioalbum van Kate Bush kwam uit op haar eigen label Fish People en bestond enkel uit nummers van haar eerdere albums ‘The Sensual World’ en ‘The Red Shoes’ die werden geremixed en geherstructureerd, waarvan er drie volledig opnieuw zijn opgenomen. Alle leadzang op het album en een deel van de achtergrondzang zijn volledig opnieuw opgenomen, waarbij sommige nummers zijn getransponeerd naar een lagere toonsoort om tegemoet te komen aan de volwassen stem van Bush. Bovendien zijn de drumtracks opnieuw bedacht en opnieuw opgenomen. Dit was het openingsnummer van de plaat:

10. Wild Man (’50 Words For Snow’, 2011)

Hetzelfde jaar verscheen een tweede plaat op haar eigen label. Dit keer een plaat met zeven nieuwe songs en ondanks het lage aantal nummers, een plaat die het uur overschrijdt. Dit omdat er twee songs op staan van meer dan tien minuten. De titel verwijst naar de Inuit die vijftig verschillende woorden voor sneeuw zouden hebben. De plaat kwam toepasselijk uit op 21 november, net op tijd voor de winter. Ook de enige single duurde een ongewone dikke zeven minuten lang.

foto: Stephen Luff