Geen haar op mijn hoofd

Het heeft nogal wat te zeggen, dat haar. Al sinds de kappers verplicht de deuren sloten, is de polemiek gaande. Je zou nochtans zeggen dat er andere dingen zijn om over te zaniken. Soit, ook wij zijn dus onderhevig aan dat haarklieven. 

Blijkbaar zijn er evenveel liedjes als haren op ons hoofd in omloop, want de oogst was harig genoeg om een stevige dos in de juiste (zij- of midden)streep te leggen. 

Dan hebben we het over the usual hairsuspects als Pavement, Beck, Nina Simone en Crosby, Stills, Nash & Young, die het eerst de haren ten berge doen rijzen, maar er is uiteraard nog veel meer haar te knippen. 

Er zijn bijvoorbeeld de bands die zich de haren uit het hoofd rukten om met een goede naam op de proppen te komen. Dan denken we aan Haircut 100, Blondie, Hairglow of onze eigen Kids With Buns. 

En Why? vond het zelfs nodig om een hele plaat aan haar(problemen) te wijden (en wat voor één!). Om nog te zwijgen van die musical waarin elkaar naar de haren werd gevlogen. 

Er zijn uiteraard de verschillende haarstijlen, die aan bod komen. Een feest voor kappers ongetwijfeld, maar dus ook voor muziekliefhebbers. Wat dacht je van Charlie Parker, 1 Giant Leap, 10cc, Wild Beasts of het andere uiterste Belgian Asociality.

Wist u trouwens dat ook bands als The National, Animal Collective, Bob Marley, SiR (met Kendrick Lamar) of Nick Cave wel eens me de handen in (al dan niet) het (eigen) haar zaten?

Maar er waren ook heel wat liedjes, die we van haar noch pluim kenden, en die het verdienden om met huid en haar verslonden te worden (we geven toe: het wordt stilaan moeilijk om de haartaal hoog te houden). Dan denken we aan D-A-D, Momus of Penelope Isles.

Afsluiten doen we met eigen haar. Of tenminste in de eigen taal met Gene Thomas, Faberyayo en Van Dik Hout, ook al zijn die er misschien met de haren bijgesleept.

Maar laat u zich er vooral geen grijze haren over groeien. U ziet zelf maar wat u doet met uw haar.